แป๋วแหววกำลังยืนหลบมุมลอบมองทางขึ้นไปยังชั้นบนสุดของสำนักงานด้วยความระวังเพราะชั้นบนนี้เป็นพื้นที่ของผู้บริหาร พนักงานตัวเล็กๆ อย่างเธอไม่มีสิทธิ์ก้าวขึ้นมาถ้าไม่ได้รับอนุญาต
ยืนอยู่เกือบยี่สิบนาทีแล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววคนที่ต้องการพบ ใบหน้าน่ารักง่ำงอขาเริ่มเหน็บชาส่วนเท้าก็เริ่มจะเจ็บนิดๆ เพราะใส่ส้นสูง
ดวงตากลมแป๋วเป็นประกายเมื่อร่างสูงของเป้าหมายกำลังเดินมาทางบันไดหนีไฟที่เธอยืนหลบอยู่ แป๋วแหววเปิดประตูพรวดออกไปอย่างรวดเร็วกลัวจะพลาดโอกาสที่รอมานาน
“คุณแป๋ว!”
ร่างสูงของชยพลทที่กำลังหอบแฟ้มเอกสารกองโตตกใจจนแฟ้มในมือหล่น เมื่อจู่ๆ แป๋วแหววก็โผล่เข้ามาดักหน้าเขาไว้
“คุณชาขอคุยด้วยสักครู่ได้ไหมคะ”
หน้าตาจริงจังของแป๋วแหววทำให้ชยพลปฏิเสธไม่ได้ อีกอย่างธุระด่วนของแป๋วแหววก็น่าจะเป็นเรื่องที่เขาอยากคุยด้วยพอดี
หลังประตูทางหนีไฟเป็นที่ลับตาคนพอที่จะคุยกันได้สะดวก
“แป๋วขอเข้าเรื่องเลยนะค
