ณ โรงพยาบาลเอกชน
“ถ้ามีอะไรกดปุ่มหัวเตียงเรียกได้เลยนะคะ”
พยาบาลสาวบอกด้วยรอยยิ้มก่อนจะเดินกลับออกไปจากห้อง เหลือเพียงร่างสูงของคนไข้วีไอพีที่นอนอยู่บนเตียงผู้ป่วยเพียงคนเดียว
วันนี้เป็นคืนแรกที่ธรณ์ได้นอนเพียงลำพัง ปกติแล้วมารดาเขาจะมานอนเป็นเพื่อนบ้างสลับกับพยาบาลพิเศษ แต่เพราะอาการโดยรวมดีขึ้นมากแล้วธรณ์จึงให้มารดากลับบ้านไปพักผ่อน
ท่านอายุมากแล้วจะให้มานอนบนโซฟาแคบนานๆ คงไม่ดีเท่าไหร่
เขาหยิบเอกสารที่ขอจากชยพลมาเมื่อตอนเย็นขึ้นมาอ่าน เป็นรายงานต่างๆ ในช่วงที่เขาเจ็บหนัก ไม่ใช่ว่าธรณ์ไม่ไว้ใจการบริหารงานของธันณ์เพียงแต่เขาต้องการช่วยตรวจสอบอีกแรงเผื่อมีอะไรผิดพลาด
ไฟในห้องพักของผู้ป่วยวีไอพียังคงส่องสว่างจากค่ำลากยาวมาถึงเวลาดึก
ครืด…
เสียงประตูถูกเปิดเข้ามา ร่างบอบบางของใครบางคนเดินเข้ามาเติมน้ำใส่แก้วเงียบๆ
“ผมยังไม่ได้เรียกนะครับคุณพยาบาล” เขาพูดเสียงเรียบติดดุ ทั้งที่ยังตั้
