“แกไม่น่ามาห้ามฉันเลยไอ้พี คนอย่ามันน่าจะตายๆไปเลยด้วยซ้ำ” ศิลาพูดออกไปแล้วมองตามวิทวัสที่ตอนนี้พูดหามใส่รถเข็นกลับเข้าไปในโรงพยาบาลแล้ว
“แกจะบ้าเหรอ ถ้าฉันปล่อยให้แกกระทืบมันจนตายน่ะ แกคงไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าลูกเมียของแกแน่ๆอ่ะ แค่นี้แกก็แก้แค้นมันได้สาสมแล้วล่ะว่ะ โดนกระทืบกล่องดวงใจแบบนั้นฉันว่าคงใช้งานไม่ได้อีกยาวเลยล่ะ เห็นแกกระทืบมันแล้วเสียวเลยว่ะ” รณพีร์พูดตอบไปแล้วเอามือท้าวเอวพูดกับเพื่อนของเขาไป แล้วก็ทำท่าทางสยองกับการที่ได้เห็นวิทวัสโดนซ้อมแบบนั้น
“แล้วนี่แกโผล่มาได้ยังไงเนี่ย” ศิลาเอ่ยถามออกไปแล้วมองเพื่อนหนุ่มอย่างสงสัย
“ก็วรางค์โทรตามฉันให้มาห้ามแกไม่ให้ฆ่าไอ้หมอทวิทตายคาโรงพบาลเขาน่ะสิ ไอ้วริศมันก็ไม่อยู่ด้วย วรางค์กลัวจะไม่มีใครกล้าห้ามแกน่ะสิก็เลยโทรจิกฉันให้รีบมาเนี่ย นี่ฉันกลับวรางค์พึ่งกลับมาจากมาเที่ยวเองนะโว้ย แกก็ทำให้เมียฉันงานเข้าซะละ เฮ้อ…” รณพีร์ตอบไปก็บ่นเพ
