34
พอเข้ามาในห้องก็เห็นคนตัวเล็กนอนเล่นโทรศัพท์อยู่ แต่พอเห็นผมเธอก็ปิดโทรศัพท์แล้วหลับตานอนทันที
"หลับยังครับ"ผมขึ้นมาบนเตียงล้มตัวลงนอนกอดคนตัวเล็กจากด้านหลังถามเสียงเบา ต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับ จะให้ผมทำยังไงก็ได้แต่ผมไม่ยอมเสียเธอไปเด็ดขาด
"..."เธอนิ่งเงียบไม่ตอบผม
"ขอโทษ เจ็บมั้ย "ผมเอ่ยขอโทษเมื่อเห็นข้อมือของเธอแดง แดงเพราะผม ผมทำให้เธอต้องเจ็บ! ทั้งที่บอกรักนักรักหนา แต่ผมก็ยังทำให้เธอเจ็บ ผมมันไม่ได้เรื่อง ไอ้โง่เอ้ย
"ไม่ต้องมาจับ เราเลิกกันแล้ว"ฟาร์มสะบัดมือผมที่จับข้อมือเธอมาดูอย่างแผ่วเบาออก ยิ่งเห็นข้อมือเธอชัดผมยิ่งเจ็บ เจ็บที่ทำให้คนตัวเล็กเจ็บ ผมอยากต่อยหน้าตัวเองจริงๆ บ้าเอ้ย
"ไม่เลิก พี่ไม่เลิก ไม่เลิกนะครับน้องฟาร์ม"ยิ่งได้ยินคำว่าเลิก ผมก็เข้าไปกอดเธอไว้แน่น ซุกหน้ากับซอกคอหอม พึมพำบอกไม่เลิก
"ก็ไม่เชื่อใจกันก็เลิกกันไปเลย จะยื้อทำไม"เธอพูดออกมาเหมือนไม่แคร์ความ
