30
"แค่นิดเดียวเอง"ทำไมเธอชอบเถียงจังวะ
"นิดเดียวแล้วเจ็บมั้ยครับ"ข้างหนึ่งก็เข้าเฝือกอีกข้างก็โดนน้ำร้อนลวก แถมยังดื้อ เถียงคำไม่ตกฟากอีกต่างหาก
"..."เธอไม่ตอบแต่ลุกเดินหนีเข้าห้องไปพอดีกับ ที่ผมทายาเสร็จ เฮ้อ ดื้อจริงๆ ดื้อกว่าแต่ก่อนอีก
ผมเก็บอุปกรณ์ทำแผลทั้งหมดแล้วลุกไปทำกับข้าวให้คนตัวเล็ก คงจะหิวมากแล้ว ไม่งั้นคงไม่มาต้มมาม่ากินหรอก
"ฟาร์มกินข้าว"ผมเดินมาเรียกคนตัวเล็กในห้องนอนที่ตอนนี้นั่งอ่านหนังสืออยู่บนเตียง ย้ำนะครับอ่านหนังสือ เธออ่านหนังสือเอง โดยผมไม่ต้องบอกเหมือนแต่ก่อน
"..."เงียบ เงียบอีกแล้ว คือผมต้องง้อเธอใช่มั้ย
"ป่ะไปกินข้าวกัน"ผมเดินไปหาเธอที่เตียงแล้วจับแขนเล็กชวนไปกินข้าว
"ไม่ต้องมาจับ"เธอสะบัดแขนข้างที่ผมจับออก แล้วอ่านหนังสือต่อ นี่งอนหรือโกรธวะเนี่ย
"ไม่ให้จับเมียแล้วจะให้จับใคร ฮึ"ผมนั่งลงข้างๆคนตัวเล็กแล้วค่อยๆดึงเธอเข้ามากอดอย่างเนียนๆ
"..."
"
