มาถึงในห้องอาหาร เขาและลินนั่งลงประจำเก้าอี้แล้วแต่ลูกชายกลับไม่ยอมผละตัวออกจากอก ยังกอดตัวเขาเอาไว้แน่นจนสุดแรง ไม่ยอมให้เขาแยกออก
“ไม่ต้องกลัว น้องมีปะป๊าอยู่ตรงนี้ไงครับ”
“ปะป๊า น้องกลัว”
“ปะป๊าเคยบอก ไม่รู้ลูกปะป๊าจะจำได้ไหม ถ้าปะป๊าอยู่ตรงนี้ ปะป๊าจะไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรหนูกับมะมี๊ได้ ใครจะมารังแกลูกป๊า ป๊าไม่มีทางยอม ให้ตายยังไงลูกปะป๊าจะต้องปลอดภัย” เมื่อได้ยินที่ปะป๊าพูด เด็กน้อยถึงจะค่อยๆ เงยหน้าที่ซบอกแกร่งขึ้นมามองใบหน้าคม “น้องเชื่อใจปะป๊านะครับ ปะป๊าไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรน้องแน่นอน”
“คับ แต่น้องกลัวปะป๊า ทำไมเขาถึงม่ายเหมือนเพื่อนที่โรงเรียนใหม่ของน้อง”
“เด็กแต่ละคนถูกสั่งสอนมาไม่เหมือนกัน เขาอาจจะโดนสอนมาอีกแบบ เพื่อนที่โรงเรียนใหม่น้องก็โดนสอนมาอีกแบบ เหมือนกันกับน้องที่ถูกปะป๊าและมะมี๊สอนมาอีกแบบเหมือนกัน ทุกคนเติบโตต่างกัน นิสัยต่างกันแต่สิ่งที่ควรตระหนักเหมือนกันคืออะไร
