สองพ่อลูกเปิดประตูห้องทำงานเข้ามาเงียบๆ สายตาสองคู่ลอบมองไปหามะมี๊ที่นั่งอยู่ตรงโซฟามุมห้อง ก่อนจะหันมาสบสายตากันเหมือนกำลังสื่อสารกันผ่านสายตาว่าจะเอายังไงต่อไปดี…
“มะมี๊ค้าบบบ ไปนอนดูการ์ตูนกับน้องไหมค้าบ” ทันทีที่ปะป๊าวางให้ยืนลงตรงพื้น เดินอ้วนก็รีบเดินตรงเข้าไปหามะมี๊ตรงหน้าโซฟา เอ่ยถามเสียงเจื้อยแจ้วพร้อมยิ้มหวานให้
“น้องอยากดูเหรอคะ”
“คับ น้องอยากดูกับมะมี๊คับ”
“ค่ะ งั้นมะมี๊ไปเปิดการ์ตูนรอนะ” บทสนทนาเหมือนจะเป็นปกติ แต่มะมี๊กลับเดินเข้าห้องนอนไปคนเดียว ไม่ได้อุ้มน้องพสุไปด้วยจนทำเด็กน้อยแบะปาก มองหาปะป๊าเหมือนจะขอความช่วยเหลือแต่ก็ไม่ทันที่ปะป๊าจะได้ทำอะไร น้องพสุก็น้ำตาไหลอาบแก้ม
“ฮือ ปะป๊า” รีบก้าวขาเดินมากอดขาปะป๊าไว้ “มะมี๊ไปเปิดการ์ตูนแต่ม่ายอุ้มพาน้องไปด้วย ฮึก”
“ไม่เป็นไรครับ มะมี๊ไม่โกรธลูกชายอยู่แล้ว มะมี๊เขารักจะตาย น่าจะโกรธปะป๊านี่แหละครับ น้องไม่ต้องเสียใจนะ” อุ้
