แข็งแกร่งยังกระตุกเต้นอยู่ในร่องสวาทตอดรัดของหล่อนที่ดูดซับน้ำรักของเขาเอาไว้ทุกหยาดหยด
“ค่ะ… แก้วจะเป็นของอาเถื่อนคนเดียว ขอบคุณที่รักแก้ว ทำให้แก้วมีความสุขที่สุด”
ลูกแก้วกล่าวขณะที่ลมหายใจร้อนๆ ของเขายังรินรดลงบนทรวงอก ปลายเล็บคมแหลมจิกเกร็งอยู่กับหลังไหล่เลื่อมลื่นไปด้วยเหงื่ออุ่นๆ ไม่คิดว่ากลิ่นเหงื่อกลิ่นกายของเขาจะทำให้หล่อนรู้สึกร้อนวูบวาบในอารมณ์ได้อย่างประหลาดล้ำ
“แก้วจ๋า… อารักหนู”
เถื่อนทิศสารภาพออกมา หลังจากโถมกายกำยำทาบทับร่างระทดระทวยของลูกแก้วที่ทรุดฮวบลงบนเตียง
“แก้วจ๋า… ไหนๆ ก็มาถึงขั้นนี้แล้ว อาว่าเราสองคนแต่งงานกันไหม”
น้ำเสียงหนักแน่นจริงจังดั่งหินผา สั่นคลอนเข้าไปในความรู้สึกปลาบปลื้มของลูกแก้วที่อยากได้ยินคำนี้มาทั้งชีวิต
“แต่งค่ะ… แต่ง… ”
ไม่มีอะไรต้องรีรอ ลูกแก้วรีบตอบ ขณะที่อยู่ในอ้อมกอดของเถ
