“อาไม่ได้โกรธ”
เขาตอบพลางยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่ม ไม่กล้าสบตาเธอ
“ฟ้ากลับก็ได้ค่ะ... ถ้าคุณอารังเกียจฟ้า ไม่อยากให้ฟ้าอยู่ที่นี่”
ทั้งที่นายหัวเป็นคนตัดสินใจเองว่าจะส่งตัวเธอกลับกรุงเทพฯ ครั้นเมื่อหญิงสาวยินยอมให้ส่งตัวกลับ นายหัวกลับรู้สึกใจหายขึ้นมาเสียเอง
“งั้นพรุ่งนี้เช้าอาจะไปส่งที่สนามบิน”
เขาตัดสินใจว่าเดี๋ยวค่อยอธิบายกับครอบครัวของฟ้าใสในภายหลัง คงต้องหาเหตุผลสักอย่างมาอ้างเพื่อไม่ให้ผิดใจกัน
“ก่อนกลับกรุงเทพฯ ฟ้าขอร้องให้คุณอาพาฟ้าไปเล่นน้ำอีกสักครั้งได้ไหมคะ”
หญิงสาววิงวอนเสียงแผ่ว ดวงตาที่ทอดทอมาอย่างน่าสงสาร ทำให้นายหัวใจอ่อนในที่สุด
คนถูกอ้อนยกหลังมือขึ้นมองนาฬิกา ก่อนจะเอ่ยประโยคที่ทำให้หัวใจของสาวน้อยพองโตขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับแผนการเผด็จสวาทคุณอาที่ผุดขึ้นในหัวของฟ้าใสว่าเธอควรจะทำอะไรสักอย่างเพื่อเปลี่ยนความคิดของเขาที่จะส่งตัวเธอกลับบ้าน
“เอางั้นก็ได้”
เขายอมให้เ
