ตัวเลือกเผื่อรัก

ตอนที่6 ประชดประชัน

ตุลาการกลับเข้ามาบ้านในเวลาสิบแปดนาฬิกา ถือว่าเป็นอีกวันที่เขากลับมาบ้านก่อนเวลาจะสามทุ่ม เพราะถ้าเป็นเมื่อก่อนถ้านาฬิกาไม่บ่งบอกว่าสี่ทุ่มหรือเที่ยงคืน ก็จะยังไม่เห็นรถเขาเลี้ยวเข้ามาในบ้านเลย ไม่เคยถามว่าเขาไปไหน เพราะถึงจะถามคำตอบที่ได้ก็คงจะเป็น "พี่ไปทำงานแล้วก็ไปพบลูกค้า สังสรรค์กันเป็นเรื่องปกติ ไม่ต้องมาถามให้มันน่ารำคาญอย่างนี้ได้ไหมขวัญ ทำตัวเหมือนเมียกำลังจับผิดผัวอยู่อย่างนั้นแหละน่าเบื่อ!" จนตอนนี้ขวัญจิราไม่อยากเสวนากับคนเป็นสามีเลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าเขาจะอยู่ที่บ้านหรือไม่อยู่บ้าน สำหรับเธอแล้วเขาก็เหมือนธาตุอากาศ เธอไม่อยากจะพูดคุยด้วยอีกแล้ว เพราะเธอก็เป็นคนมีหัวใจ ในเมื่อสามีบอกว่าไม่รักได้เต็มปากขนาดนั้น แล้วทำไมเธอต้องแคร์หรือสนใจผู้ชายอย่างเขาอีก

"กินข้าวหรือยังขวัญ?"

หญิงสาวไม่ตอบคำถาม เธอยังเพิ่มเสียงของทีวีให้ดังขึ้นอย่างจงใจ ตุลาการได้แต่ถอนหายใจออกมาเสียงดังอีกครั้ง เขาเองก็ชักจะชินแล้วเพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาขวัญจิราก็แสดงทีท่ากับเขาแบบนี้เป็นเรื่องปกติ

เค้กเจ้าประจำที่เขาแวะซื้อมาฝากถูกวางลงตรงหน้าของภรรยา ก่อนที่จะนำพาตัวเองเดินหายขึ้นไปบนห้องนอน เพราะไม่อยากอยู่ให้อีกคนรู้สึกอึดอัดไปมากกว่านี้

ขวัญจิรามองดูถุงเค้กร้านโปรดของตัวเอง ถ้าเป็นเมื่อก่อนที่สามียังไม่บอกคำนั้นออกมาให้ได้ยินเต็มสองหู เธอคงจะยิ้มแก้มแทบแตกที่เห็นว่าสามีรู้ใจตัวเองมากขนาดนี้ แต่ตอนนี้ความรู้สึกทุกอย่างมันแปรเปลี่ยนไปมากกว่าเมื่อก่อน ทำให้อยากกลับมารักตัวเองมากกว่าคนไม่มีหัวใจเช่นเขา

ตุลาการอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่เป็นที่เรียบร้อย เขาจึงเดินลงมาข้างล่างอีกครั้งเพื่อพูดคุยกับภรรยา ร่างสูงนั่งลงเคียงข้างกับภรรยาสาว ขวัญจิราก็ยังคงจับจ้องมองดูจอทีวีตาไม่กะพริบ จนฝ่ามือหนาเอื้อมไปหยิบเอารีโมทคอนโทรลกดปิดเสียงให้ภายในห้องเงียบสงบขึ้นอีกครั้ง สายตาของหญิงสาวหันมาจ้องมองสามี รู้สึกเคืองโกรธเขาอยู่ภายในใจ แต่ก็ยังไม่ยอมพูดอะไรออกมา ถึงกับลั่นวาจาเอาไว้แล้วว่าไม่จำเป็นจริง ๆ เธอจะไม่ยอมพูดกับเขาเลยถ้าเป็นไปได้

"พี่มีเรื่องจะคุยด้วยน่ะ"

"เรื่องหย่าเหรอคะ ขวัญพร้อมให้พี่ตลอดเวลานั่นแหละ"

"ทำไมขวัญอยากชวนแต่พี่ทะเลาะนะ พี่ไม่ได้จะชวนขวัญไปหย่าซะหน่อย พี่จะชวนขวัญไปเที่ยวภูเก็ตด้วยกันวีคเอนด์นี้"

"จะมาชวนทำไมคะ ร้อยวันพันปีไม่เห็นพี่อยากจะให้ขวัญไปเที่ยวที่ไหนด้วยเลย คิดจะมาเอาใจขวัญตอนนี้มันไม่สายไปหน่อยเหรอพี่ตุลย์?"

"แต่พี่อยากให้ขวัญไปนะ ขวัญจะได้ไปพักผ่อน อารมณ์จะได้ดีกว่าตอนนี้ เครียดมาก ๆ มันไม่ดีกับลูกในท้องขวัญเองก็รู้นี่นา"

ขวัญจิราจ้องมองหน้าสามีอีกครั้ง ความรู้สึกมากมายที่ตีตื้นขึ้นมาในอกอย่างบอกไม่ถูก ถ้าเธอไม่มีลูกเขาจะยังคงพูดคุยด้วยมากประโยคแบบนี้หรือเปล่า เพราะปกติแล้วเป็นเธอเองที่คอยถามคอยพูดด้วย เป็นคนที่เริ่มสื่อสารกับเขาก่อนทุกครั้ง

"ที่พี่ทำดีกับขวัญอยู่ตอนนี้เพราะว่าขวัญมีลูกใช่ไหม ถ้าขวัญไม่มีลูกพี่ตุลย์ยังจะสนใจขวัญแบบนี้หรือเปล่า?" เป็นคำถามที่เขาเองก็ตอบตัวเองไม่ได้เช่นกัน ตุลาการจึงเลือกที่จะเงียบเพราะไม่อยากจะพูดอะไรออกมาแล้วทำให้แม่ของลูกรู้สึกไม่ดีอีก

"พี่ก็ตอบไม่ได้ แต่ขวัญรู้นะคะว่าถ้าขวัญไม่ท้อง เราสองคนก็คงจบสถานะกันไปแล้ว ไม่ได้มาอยู่ร่วมบ้านกันแบบนี้หรอกจริงไหมคะ?"

"เลิกพูดเรื่องนี้สักทีเถอะขวัญ พี่อาจจะเคยพูดเรื่องหย่า แต่ตอนนี้เราจะไม่พูดถึงมันอีกแล้ว เพราะพี่จะไม่ยอมหย่ากับขวัญ"

"ทำไมล่ะคะ ไม่อยากไปคบหากับผู้หญิงคนนั้นแบบจริงจังหรือยังไง หรือเขาชอบเป็นเมียน้อยของผัวชาวบ้าน?"

"พูดอะไรออกมานะขวัญ พี่กับเขายังไม่มีอะไรกันทั้งนั้น อย่าคิดเองเออเองได้ไหม พี่ไม่ใช่ผู้ชายที่เลวขนาดนั้นหรอกนะ"

"ทำไมไม่มีล่ะ ก็มีไปเลยสิพี่จะได้อยากหย่าให้ขวัญสักที"

"อย่ามาประชดพี่แบบนี้นะขวัญ ขวัญอยากให้พี่กับเขามีอะไรกันจริง ๆ อย่างนั้นหรือไง?"

"จะมีหรือไม่มีมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับขวัญแล้ว เชิญตามสบายเถอะพี่ตุลย์ อยากทำอะไรไม่ต้องนึกถึงจิตใจของขวัญ เพราะสำหรับขวัญแล้วพี่ก็กลายเป็นคนอื่นไปแล้วเหมือนกัน"

"ทำไมพูดแบบนี้นะขวัญ เมื่อไหร่จะเลิกประชดประชันพี่แบบนี้สักที คนที่เคยน่ารักทำไมทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลขนาดนี้"

"ทำตัวงี่เง่าไร้เหตุผลอย่างนั้นเหรอคะ ขวัญก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว บางทีพี่ตุลย์แค่เห็นด้านดีของขวัญ พี่ตุลย์ยังไม่เคยเห็นต่างหากว่าด้านเลวของขวัญก็มีเหมือนกัน"

"ถ้าจะคุยกันไม่รู้เรื่องแบบนี้นะขวัญ พี่จะไม่คุยกับขวัญอีกแล้ว อยากทำอะไรก็ทำตามสบายเลย ถ้าพี่กลับไปทำตัวเหมือนเดิมอีกขวัญก็อย่ามาโทษว่าเป็นความผิดของพี่ อย่ามาบอกว่าพี่ไม่สนใจขวัญ ไม่ใส่ใจขวัญก็แล้วกันนะ เพราะในเมื่อพี่พยายามทำแล้ว แต่ขวัญไม่ยอมรับในสิ่งที่พี่กำลังทำให้อยู่ พี่ก็ไม่อยากทำอีกต่อไปเหมือนกัน"

"พี่ตุลย์ทำดีกับขวัญแค่หนึ่งอาทิตย์ พี่ตุลย์ยังบอกว่าเหนื่อยเลย แล้วขวัญล่ะขวัญทำดีกับพี่มาตั้งสามปี ขวัญยังไม่บ่นว่าเหนื่อยเลยนะคะ แม้พี่จะไม่เคยรักแต่ขวัญก็ยังทำให้มาตลอด แต่เพราะตอนนี้ขวัญเหนื่อย ขวัญเลยไม่อยากทุ่มเทอะไรให้กับผู้ชายอย่างพี่อีกแล้ว ต่างคนต่างอยู่เถอะค่ะ พี่อยากทำอะไรพี่ก็ทำได้โดยไม่ต้องเกรงใจขวัญ"

หญิงสาวเดินขึ้นบ้านไปไม่หันหลังกลับมามองสามีอีกเลย ตุลาการได้แต่มองตามแผ่นหลังด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกเลยสักนิด เขาควรจะทำอย่างไรต่อไป ดูเหมือนว่าชีวิตคู่กับขวัญจิราจะไม่มีทางบรรจบกันได้อีกแล้ว

ฝ่ามือหนาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์ไปหาวีรดาอีกครั้ง

"วีด้าครับ ตกลงว่าวีคเอนด์นี้ผมไปภูเก็ตกับวีด้าด้วยนะ วีได้จองโรงแรมเสร็จหรือยัง หรือต้องให้ผมจอง?"

คนที่คิดว่าเดินหายขึ้นไปบนห้องเรียบร้อยแล้ว แต่หญิงสาวกลับยังยืนอยู่ที่บันไดทางขึ้น และได้ยินทุกบทสนทนาของสามี พร้อมกับน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาอย่างอดไม่ได้เช่นทุกครั้ง เพราะเธอไม่ไปด้วยสามีก็ยังมีคนจะไปเป็นเพื่อนด้วยไม่ได้เหงาเลยสักนิด ไม่รู้ว่าทริปเที่ยวภูเก็ตเขาอยากไปกับเธอจริง ๆ หรือแค่แกล้งมาชวนกันเพื่อหวังให้เธอปฏิเสธ และไปกับคนอื่นอย่างไม่ต้องรู้สึกผิดกันแน่นะ แต่ก็นั่นแหละเขาจะทำอะไรมันก็ไม่ได้เกี่ยวกันอยู่แล้ว ในเมื่อเขาเคยอยู่กับเธอเพื่อรอวันหย่า เธอก็จะอดทนอยู่กับเขาเพื่อรอวันที่เขาจะหย่าให้เช่นกัน