หนึ่งปีผ่านไปที่ตุลาการเทียวไปกลับเขาใหญ่กรุงเทพฯ ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน เห็นจะไม่เกินจริงจากสุภาษิตนี้มากนัก แต่ก็ทำให้ความสัมพันธ์ของเขาและขวัญจิราดีวันดีคืน เหมือนกับชายหนุ่มหญิงสาวที่เพิ่งปลูกต้นรักด้วยกันอีกครั้ง ทำได้มากสุดเห็นจะเป็นจับมือถือแขน เพราะเขาไม่อยากจะทำให้หญิงสาวโกรธ ทุกอย่างเป็นแบบนี้ก็ดี เพราะอีกไม่นานเขามีแพลนจะขอเธอแต่งงานกันอีกครั้ง
"ทำไมต้องพาออกมาดินเนอร์ท่ามกลางแสงเทียนด้วยนะพี่ตุลย์"
ขวัญจิราก็ยังคงแปลกใจอยู่ไม่หาย เพราะเขาสั่งให้เธอแต่งตัวสวย ๆ เพื่อไปดินเนอร์ในค่ำคืนพิเศษเช่นนี้
"ก็พี่อยากเห็นขวัญแต่งตัวสวย ๆ บ้างไม่ได้หรือไงล่ะ"
"แต่ขวัญว่ามันแปลก พี่ตุลย์ไม่ปกติเลย"
ชายหนุ่มลุกออกจากเก้าอี้ เดินอ้อมไปใกล้กับเก้าอี้ที่ขวัญจิรานั่งอยู่ ก่อนจะคุกเข่าลงตรงหน้าเธออีกครั้ง ฝ่ามือเรียวสวยถูกกอบกุมเอาไว้ด้วยฝ่ามือหนาใหญ่ นิ้วหัวแม่มือหนาลูบไล้ไปบนนิ้
