นิศามาศยกมือขึ้นกลั้นเสียงสะอื้น หลังจากที่เพิ่งวิ่งหนีออกจากหน้าห้องนั่งเล่นที่สองแม่ลูกผู้ร่ำรวยและสูงส่งกำลังโต้เถียงกัน โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครบางคนได้ยินสิ่งที่พวกเขากำลังเถียงกันอย่างหน้าดำคร่ำเครียด
‘แม่ไม่รู้หรือไงว่าผมอยากจะเขี่ยหล่อนทิ้งมากแค่ไหน’
‘ผู้หญิงคนนี้คือคนที่รู้เห็นเรื่องของลุงจอร์แดนไงล่ะ’
‘หล่อนไม่มีอะไรเหมาะสมกับผมสักนิด’
ทุกคำพูดของเขาเสียดแทงใจหล่อนจนเจ็บแปลบ หากคิดถึงสิ่งที่เขาเคยทำให้หล่อนและทุกคำพูด ทุกรอยยิ้ม ทุกแววตาของเขาที่ทอดมองหล่อนนั้นช่างแตกต่างกับ ‘ความจริง’ ที่หล่อนเพิ่งบังเอิญได้ยินมาอย่างสด ๆ ร้อน ๆ
น้ำตาของหญิงสาวร่วงริน ความดีใจกับข่าวดีก่อนหน้านี้ปลาสนาการหายไปสิ้น หญิงสาวซุกตัวอยู่ข้างบันได หลบนางมิเชลที่เดินออกมาด้วยท่าทีสะอกสะใจเป็นอย่างยิ่ง
หญิงสาวยกมือขึ้นเช็กน้ำตาอย่างรวดเร็ว ต้องไม่ให้จัสตินรู้ว่าหล่อนรู้ความจริงทั้งหมดแล้ว ไม่ให้
