‘มูนนี่รักคุณนะ มิสเตอร์อัลวาเรซ’
เพื่อนสนิทของหล่อนมาพูดกับเขาอย่างนี้ได้หลายสัปดาห์แล้ว วันนั้นสองสาวคารินาและจินนี่ บุกมาหาเขาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
หัวใจของคนฟังพองโต หากจัสตินก็ยังไม่รู้จุดประสงค์ของพวกหล่อนอยู่ดีว่ามาหาเขาถึงที่นี่เพราะต้องการจะพูดถึงนิศามาศในแง่ไหน
‘ครับ’ จำได้ว่าเขาตอบพวกหล่อนไปเพียงเท่านั้น
‘มูนนี่ท้องลูกของคุณ หลงรักคุณ ยอมให้คุณหลอกทุกอย่าง และตอนนี้เธอก็เจ็บปวดเพราะคุณคิดจะพรากเธอไปจากลูก ถามจริง ๆ เถอะมิสเตอร์อัลวาเรซ’ ผู้หญิงผมทองและมีนัยน์ตาสีเขียว จำไม่ผิดหล่อนชื่อคาริน่าเป็นคนเอ่ยขึ้นมาด้วยน้ำเสียงและสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ‘คุณจะทรมานเพื่อนของเราไปถึงเมื่อไหร่’
‘ผมไม่ได้จับนิศามาศล่ามโซ่หรือเฆี่ยนตี’ เขาแย้งพวกหล่อนออกไปอย่างเคร่งขรึม ‘คงจะใช้คำว่าทรมานกับนิศามาศไม่ได้’
‘พวกฉันไม่ได้หมายถึงร่างกาย’ คนที่ชื่อจินนี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียว ดว
