“ทำไมถึงมานอนที่นี่ได้ล่ะวันนี้” คิ้วเข้มของเขาเลิกขึ้นสูง ทว่ารอยยิ้มกรุ้มกริ่มอยู่บนริมฝีปากของเขาส่งผลให้หล่อนแทบจะยกเลิกความตั้งใจที่จะพูดคุยกับเขาให้รู้เรื่องภายในวันนี้เลยทีเดียว
“คือ…ฉัน…”
“หืม? ว่าไงล่ะ” น้ำเสียงกลั้วหัวเราะนั้นมองหล่อนอย่างยั่วเย้า
“นี่ก็เป็น...ก็เป็นห้องนอนของฉันเหมือนกัน!” หญิงสาวโพล่งออกไป ก่อนจะร้องในใจว่าหล่อนซวยแล้ว...เพราะจัสตินถึงกับแย้มริมฝีปากออกเป็นรอยยิ้มกว้าง...แต่ไม่น่าไว้ใจออกมาทันที
“เธอก็รู้ไม่ใช่หรือไงว่า...ถ้าก้าวเข้ามาในห้องนี้จะเจอกับอะไร?”
“ฉัน…”
“หรือพร้อมแล้ว ฉันจะได้”
คนที่นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวก็ทำท่าจะกระชากผ้าออกจากเอวแล้วเชื่อแน่เลยว่าเขาจะต้องกระโจนเข้าหาหล่อนแน่ ๆ นิศามาศตาโต รีบกระโดดลงจากเตียง แต่เพราะรีบไปหน่อยกลับกลายเป็นว่าหล่อนกำลังหน้าคะมำลงไปจูบพื้น ทว่าก่อนจะเป็นอย่างนั้นหญิงสาวก็ชะงักกึกอยู่กลางอากาศ ก่อนจะโดดดึงให้ซ
