บรรยากาศกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง มีเพียงคนสองคนที่นั่งสบตากันหลังจากประโยคบอกรักที่เพลิงพูดออกไป
ปิ่นมุกรู้สึกตกใจเล็กน้อย แต่ยอมรับว่าแอบคิดเข้าข้างตัวเองตั้งแต่เห็นเขามาง้อว่าเขาคงมีความรู้สึกดีๆให้กัน แต่ทว่าพอได้ยินเขาพูดโพล่งออกมา ใบหน้าก็เริ่มร้อนผ่าว รู้สึกเขินที่คนแบบหนุ่มฮอตวิศวะ ผู้ที่ไม่เคยมอบหัวใจให้ใครอย่างปากว่าจะมารักมาชอบเธอ
"ตกลงว่าไงครับ รับรักพี่ได้หรือเปล่า พี่ตั้งใจมาง้อจริงๆ รู้ตัวว่าผิดที่ปล่อยให้ปิ่นรอ แต่ตอนนี้รู้ใจตัวเองแล้ว ขอโทษนะครับ"ปิ่นมุกเสหน้ามองไปทางอื่น เพราะเธอเขินจนแทบบ้า มาคงมาครับอะไร เธอไม่เคยได้ยินคำพูดหวานๆจากผู้ชายห่ามๆคนนี้มาก่อน หัวใจเจ้ากรรมเลยเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมานอกอก นี่ถ้าเธอนั่งใกล้เขานะ เขาคงล้อเธอตายเลย
"หยุดพูดสักที พี่สติดีหรือเปล่า มาพูดอะไรแบบนี้ ถ้าพี่คิดจะมาพูดหลอกเพื่อให้ฉันกลับไปอยู่แบบเดิม ฉันไม่กลับไปหรอกนะ ไม่ต้องมาเหล่เหล
