รินลดากดเข้าเฟซบุ๊กด้วยมืออันสั่นเทา สังหรณ์บางอย่างทำให้เธอลนลาน ก่อนจะเบิกตากว้าง แทบกรี๊ดสุดเสียง แต่ก็ยั้งเอาไว้ เพราะที่นี่ไม่เหมาะ
“นังฟ้าใส นังตัวมาร ฉันอยากฆ่าแกนัก” รินลดาระบายอารมณ์โดยการเขวี้ยงโทรศัพท์กระจายทั่วพื้นแล้วกระทืบซ้ำ โทรศัพท์ถึงจะแพง แต่เธอมีปัญญาซื้อใหม่ ตอนนี้ขอแค่ได้ระบายอารมณ์ก็เป็นพอ!
“คุณเทพกินอันนี้สิคะ อร่อยมากๆ เลยค่ะ อ้ำๆๆ”
ฟ้าใสตักอาหารมาป้อนยัดให้ที่ปากของเทพประทาน ก่อนจะลอบหัวเราะคิกคักที่ได้แกล้งคน
“แค่กๆๆ” เทพประทานสำลักอาหารที่เธอป้อน หันมามองหญิงสาวด้วยสายตาดุดัน แต่มีหรือฟ้าใสจะสน
รินลดากัดฟันกรอดเมื่อเห็นฟ้าใสป้อนอาหารให้ถึงปากเทพประทาน ฟ้าใสยักคิ้วให้เธออย่างกวนๆ ทำให้เธอปรับอารมณ์หันไปเอาอกเอาใจชายหนุ่มบ้าง
“พี่เทพขา... ทานอันนี้ดีกว่าค่ะ อร่อยมากๆ เลยนะคะ” รินลดาป้อนอาหารไปที่ปากของชายหนุ่ม แต่โดนฟ้าใสคว้าไปทานเสียเอง
“อืม... อร่อยจริงๆ
