“คุณอีกแล้วเหรอ” ฟ้าใสผละออกจากอ้อมแขนแสนอบอุ่น หน้างอเล็กน้อย ไม่คิดว่าจะเดินชนกับเขาอีกแล้ว แม้จะอยากให้เขาเลี้ยงข้าว แต่เธอยังยืดเวลาไปอีกนิด เพราะกำลังคิดเมนูมากมายในหัวจนเลือกร้านไม่ถูก จะเอาเงินพนันสามพันก็จริง แต่ก็อยากกินอาหารอร่อยๆ รสเลิศเหมือนกัน
“ตั้งใจชน” เขาเลิกคิ้วถามใบหน้าเรียบเฉย สายตาบางอย่างที่ทำให้ฟ้าใสต้องก้มหน้างุด แต่เมื่อนึกขึ้นได้เธอรีบเงยหน้าขึ้นสบตาเขาทันที เธอจะหลบทำไมกันล่ะ ไม่ได้ทำความผิดอะไรเสียหน่อยนี่นา
“ไม่ใช่สักหน่อย” ฟ้าใสเชิดหน้าตอบ หน็อย... คนอะไรหลงตัวเองที่สุด รู้ว่าตัวเองหล่อ แต่ไม่ต้องทำสีหน้ากวนโอ๊ยขนาดนี้ก็ได้นี่นา
“เหรอ ผมนึกว่าคุณจะเหมือนสาวๆ คนอื่นเสียอีก”
“เหมือนยังไง”
“อยากทำความรู้จักกับผมให้มากยิ่งขึ้น เบอร์โทรที่ให้ไป ไม่เห็นโทรมาเลย ผมก็รอใช้หนี้คุณอยู่นี่ไง” เขาหยอด สายตาคมกริบกวาดมองร่างเธออย่างสำรวจตรวจตรา
หน็อย... ไอ้ผู้ชายหลงต
