บทที่ 46
ลิเดียวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาแคทเธอรีนที่ห้องครัว ก่อนจะละล่ำละลักออกมาด้วยเสียงตกใจ “เคท... แย่แล้ว คุณผู้หญิงไม่ได้อยู่ในห้องนอน”
แคทเธอรีนที่กำลังช่วยแม่ครัวหั่นผักอยู่ ตอบทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามองคู่สนทนา เพราะคิดว่ามันไม่ใช่เรื่องใหญ่โต
“อาจจะอยู่ในห้องคุณผู้ชายก็ได้ดูหรือยังล่ะ แต่ถ้าไม่มีก็ในสวนหลังบ้าน หรือไม่ก็ที่สระน้ำ หรือจะเป็นที่ศาลาข้างแปลงกุหลาบ...”
“ไม่มี ฉันหาหมดแล้ว...”
ลิเดียพูดเสียงตื่นตระหนกแถมหน้ายังซีดเผือด และนั่นก็ทำให้แคทเธอรีนเงยหน้าขึ้นจากงานที่ทำทันที
“หมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่า คุณผู้หญิงไม่ได้อยู่ในบ้านนี่นะสิ...”
“อะไรนะ! ไม่คิดว่าคุณผู้หญิงจะทำจริงๆ”
แคทเธอรีนคร่ำครวญออกมา ก่อนจะวางมืองานทุกอย่าง และวิ่งออกไปจากห้องครัวมุ่งหน้าไปที่รั้วบ้านที่อยู่ห่างจากตัวบ้านเกือบหลายร้อยเมตร ลิเดียรีบวิ่งตามไป
“เห็นคุณผู้หญิงไหม คอสตาส
