คืนรักทะเลหวาม

เชื่อในสัญชาตญาน...1

“ท่านไม่ตอบแปลว่าท่านอนุญาต” หญิงสาวหันมายักคิ้วให้ชายหนุ่ม เขาได้แต่ส่ายหน้าเมื่อเห็นพฤติกรรมของเธอ เขาหวังว่าทนายสัญชัยจะมาหาเขาโดยเร็ววัน เขาไม่อยากรบกวนสองคนพ่อลูกนี่นานนัก

“คุณนี่มันจริงๆ เลยนะ” ธีวสุไม่มีคำไหนจะพูดกับหญิงสาว เขาได้แต่รับเสื้อผ้าที่เธอหอบมา ก่อนจะเดินตามเธอไปที่กระท่อมที่อยู่หลังบ้านของหญิงสาว เขาไม่เคยเจอใครที่น่ารักและทะเล้นแบบเธอ ผู้หญิงที่เขาเจอส่วนใหญ่จะแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางหนา ในขณะที่เธอไม่มีแม้แต่เครื่องสำอางเจืออยู่บนใบหน้า แต่เธอกลับมีเสน่ห์เสียจนเขาไม่อาจละสายตาจากเธอได้

“ถึงแล้ว นี่คฤหาสน์สุดหรูของคุณ” หญิงสาวผายมือให้ชายหนุ่มเชยชมกระท่อมข้างหน้า เขาได้แต่ยิ้มกับสิ่งที่หญิงสาวทำ เขาไม่ได้ยิ้มกว้างแบบนี้มานานแล้ว แต่พอเจอเธอ ชายหนุ่มกลับยิ้มกว้างอยู่หลายครั้ง

“ขอบคุณนะครับเจ้าหญิงที่มอบคฤหาสน์ให้ผม” ชายหนุ่มเล่นตามเธอบ้าง

“มีอารมณ์นี้ด้วยเหรอคุณ” หญิงสาวไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะยอมเล่นตามเธอ

“ปกติไม่มีหรอก แต่คุณเป็นคนปลุกมันขึ้นมามั้ง” ชายหนุ่มกล่าวก่อนที่จะเดินนำหญิงสาวเข้าไปในกระท่อมไม้ไผ่ที่หลังคามุงด้วยหญ้าคา เขายอมรับว่าที่นี่ช่างแตกต่างจากบ้านของเขาเหลือเกิน แต่เขารู้สึกสบายใจอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เดินนำเข้าไปเฉยเลย เดี๋ยวก่อนสิ มันยังไม่ได้ทำความสะอาดเลยนะ” หญิงสาวเดินตามชายหนุ่มเข้าไปติดๆ แต่ชายหนุ่มก็ไม่ได้หยุดเดินแต่อย่างใด พอเขาเข้าไปข้างในแล้วก็ต้องตกใจเป็นอย่างมาก เพราะฝุ่นที่เกรอะอยู่มากมาย ราวกับว่าที่นี่ไม่มีคนเข้ามานานแล้ว

“มีไม้กวาดมั้ย” หลังจากที่ทำใจได้ ชายหนุ่มจึงขอไม้กวาดกับหญิงสาว เพื่อจัดการกับที่พักชั่วคราวของตน

“เดี๋ยวฉันไปเอามาให้” หญิงสาวตอบรับ ก่อนที่จะถลันตัววิ่งออกไปจากกระท่อมของเขาแล้วตรงไปที่บ้านของตนเอง

อโรชาหายไปสักพัก ก่อนที่เธอจะกลับมาพร้อมกับอุปกรณฺทำความสะอาดครบชุด หญิงสาวจึงส่งไม้กวาดพร้อมกับที่โกยขยะให้เขา ชายหนุ่มรับมันไปด้วยท่าทีเก้ๆ กังๆ หญิงสาวยืนมองท่าทางกวาดที่มันขัดหูขัดตาอยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะเป็นฝ่ายสั่งให้เขาหยุดทำ เพราะถ้าทำแบบนี้ทั้งคืนก็คงไม่ได้นอนอย่างแน่นอน

“วางไม้กวาดลง ท่าทางสำอางแบบนี้คงไม่เคยทำสินะ” หญิงสาวเดินเข้าไปแย่งไม้กวาดจากมือเขา