งานกีฬาสีที่ทางโรงเรียนจัดขึ้นมีกิจกรรมให้ครอบครัวเข้าไปมีส่วนร่วมอยู่หลายกิจกรรมซึ่งวาคิมก็รวมทำกิจกรรมกับบอสตันหลายอย่างจนมาถึงกิจกรรมเกือบสุดท้าย
“ไหวแน่นะคุณ”
“ไหวสิ แล้วบอสตันล่ะไหวไหมลูก”
“ไหมครับ”
การแข่งขันกินวิบากเริ่มจากการที่พ่อต้องกระโดดขาเดียวมาเป่าจานแป้งที่ด้านล่างใส่กุญแจซ่อนไว้ พอเป่าเสร็จก็ต้องวิ่งเอากุญแจไปเปิดกล้องที่ด้านไหนมีผ้าปิดตาและขนมเค้กกับน้ำอยู่ด้านในจากนั้นก็ต้องเอาขนมไปยังโต๊ะที่แม่กับลูกนั่งอยู่ คนเป็นพ่อต้องเอาผ้าปิดตาตัวเองและแม่ แล้วให้แม่เป็นคนเอาขนมป้อนใส่ปากพ่อให้หมดจานจากนั้นก็เปิดตาแล้ววิ่งเข้าเส้นชัยด้วยกัน
โมเดลกับบอสตันช่วยกันส่งเสียงเชียร์วาคิมที่กำลังเป่าแป้งหากุญแจ วาคิมเป่าได้เป็นคนที่สองจากนั้นเขาก็วิ่งเอากุญแจมาเปิดกล้องแล้วเขาวิ่งถือของทั้งหมดมายังจุดที่มีเมลดาและบอสตันยืนอยู่
“โมเดลเปิดน้ำมันลมเลย ผมกลัวบอสตันจะเปิดไม่ได้”
“ค่ะ
