หลังจากวันนั้นเมลดาก็ยังเจอกับวาคิมอีกหลายครั้ง เธอกับเขามีปากเสียงกันเล็กน้อยจากความเข้าใจผิดเพราะเขาเห็นเธอไปกับมาวิน หญิงสาวคิดว่ามันเป็นเรื่องดีที่เขาเข้าใจว่าเธอคบกับมาวิน และเธอก็ไม่ได้ไม่คิดจะแก้ไขความเข้าใจผิดนั้น หลังจากสอบปลายภาคเสร็จเมลดาก็ทำเรื่องออกจากมหาวิทยาลัยและไปใช้ชีวิตอยู่ที่อเมริกาอยู่หลายปี
เพราะเอาแต่คิดถึงเรื่องเดิมวนไปวนมาในหัวกว่าเมลดาจะหลับก็เป็นเวลาเกือบตีสี่ เช้านี้หญิงสาวจึงตื่นสายกว่าทุกวันแต่ยังโชคดีที่เป็นวันหยุดและลูกชายของเธอก็ไม่อยู่
หญิงสาวลงมาจากชั้นสองในเวลา 10 โมงเช้า
“ขอโทษนะคะแม่ที่ไม่ได้ลงมากินข้าวด้วย”
“ไม่เป็นไรจ้ะเมื่อคืนกลับดึกไหมล่ะลูก”
“เกือบตีสองเลยค่ะแม่หนูคุยกับอิ๊นซ์เพลินไปหน่อย”
“วันไหนว่างก็ชวนหนูอิ๊นซ์มาทานข้าวที่บ้านเรานะ ตั้งแต่งานของคุณพ่อ แม่ก็ยังไม่มีโอกาสได้เจอเลย”
“ได้ค่ะแม่ หนูขอไปหาอะไรกินก่อนนะคะ บ่ายนี้ว่าจะออกไ
