บทที่ 36 ผู้ชายคนนั้นเป็นใคร

1771 คำ

Rrrrrrrrrr "พี่ มีคนโทรมา" เธอเอ่ยบอกเขาพลางดันแผงอกเพื่อให้เขาผละตัวออก แต่คนตัวโตกลับยกปลายนิ้วชี้ขึ้นมาจรดริมฝีปากพลางส่งเสียง... ชูว~ เขาคว้าโทรศัพท์ที่แผดเสียงขึ้นมารับสาย ซึ่งตอนแรกก็ไม่รู้ว่าใคร แต่หลังจากที่เขาพูดด้วยนั้น... "ว่าไงมึง" พี่ฝุ่นกรอกเสียงพลางมองเธอนิ่ง แต่เสียงที่สะท้อนออกมาจากปลายสายทำเธอเกร็งไปหมด "มึงหายไปไหนกับเรย์วะ ทำไมกูกลับหอแล้วไม่เจอใคร" เสียงของศรัณย์เล็ดลอดออกมา ซึ่งมันทำเธอหน้าซีดเผือดไปหมด ต่างจากร่างกำยำที่คงใช้น้ำเสียงปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นก่อนหน้านี้ "ตอนนี้กูกลับคอนโดตัวเอง เรย์อยู่กับกู" สิ่งที่เขาเอ่ยบอกพี่ชายทำเธอกระตุกแขนเขา แต่อีกฝ่ายกลับเอ่ยอีกประโยคตามมา ราวกับอยากจะแกล้งเธอในประโยคแรก "กูกลับมาเอาเสื้อไง" เขายักคิ้วให้ เมื่อเห็นว่าเธอทำหน้าขู่ใส่เขาเมื่อครู่ ในตอนนี้เธอแทบไม่กล้าขยับ หรือปริปากพูดใดๆ เพราะกลัวว่ามันจะเป็นเสียงค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม