หวงรักเมียดื้อ

ช่วยที

กล้วย...

ฉันนอนไม่หลับพยายามข่มตาหลับก็ไม่หลับ เอหรือว่าฉันหิวก็เลยนอนไม่หลับนะ ว่าแล้วฉันก็เลยออกลุกจากเตียงแล้วเดินออกมาจากห้องเพื่ออุ่นนมร้อนกินเผื่อมันจะทำให้ฉันง่วงแล้วก็นอนหลับสบาย แต่พอเดินออกมาฉันก็ตกใจเมื่อเห็นเจ้าของห้องนอนอยู่ที่โซฟา แต่ทำไมหน้าเขาดูแดงๆ

"พี่ดิน พี่ดิน" ฉันเดินเข้าไปใกล้แล้วเรียกเขาเบาๆแต่เขาก็ไม่หือไม่อือ และพอเข้ามาดูใกล้ๆฉันก็เห็นเม็ดเหงื่อผุดขึ้นเต็มหน้าผากแล้วตัวเขาก็เหมือนสั่นด้วย หรือเขาจะไม่สบาย ฉันถือวิสาสะเอามือไปแตะที่หน้าผากของเขา

"ร้อนจัง ไม่สบายแน่ๆเลย" ฉันพูดกับตัวเอง

"พี่ดิน พี่ดินพี่ไม่สบายเหรอ" ฉันลองเรียกเขาอีกรอบ

"อืมมมม" เขาตอบออกมาเบาๆ

"กินยาหรือยัง" เขาส่ายหน้าแทนคำตอบ

"กินยาไหมเดี๋ยวกล้วยไปหาให้"

"ไม่กินไม่ชอบมันขม" เออนั่นสินะฉันก็ลืมไปว่าเขาเป็นพวกกินยายากมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว ตอนที่เขาเป็นเด็กเวลาไม่สบายแล้วป้าปลายต้องให้กินยาเขาจะวิ่งหนีหรือไม่ก็คายทิ้งทันที เขาชอบบ่นว่ายาขมเขาไม่ชอบป้าปลายก็เลยมักจะเอาฉันไปเปรียบเทียบว่าเวลาฉันป่วยไม่สบายฉันกินยาเก่งไม่เหมือนเขา ก็เหมือนฉันที่ไม่ชอบกินผักแม่ก็จะเอาฉันไปเปรียบเทียบกับพี่ดินว่าพี่ดินชอบกินผักก็เลยตัวสูงแข็งแรงไม่เหมือนฉันที่ตัวเตี้ยตัวเล็กทำให้ไม่สบายบ่อย คือมันมีเรื่องต้องให้โดนเปรียบเทียบหลายเรื่องด้วยเขากับฉันก็เลยไม่ค่อยลงรอยกัน แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ ตอนนี้ฉันต้องให้เขากินยาก่อนเพราะไม่งั้นเขาจะป่วยอยู่แบบนี้หลายวันคือฉันอยู่กับเขามาตั้งแต่เด็กฉันก็เลยรู้เรื่องเกี่ยวกับเขาหลายเรื่อง ถ้าเขาป่วยหรือไม่สบายเขาจะไม่ยอมกินยาก็จะทำให้เขาป่วยอยู่หลายวันเป็นอาทิตย์ถึงจะหาย แต่ถ้าเขายอมกินยาวันสองวันเขาก็จะหาย

"ไม่กินก็ต้องกินไม่งั้นพี่ป่วยหลายวันแน่"

"เรื่องของฉันไม่ต้องมายุ่ง"

"ก็ไม่ได้อยากยุ่งหรอกถ้ากล้วยไม่ได้อยู่ที่นี่ แต่ตอนนี้กล้วยมาอาศัยพี่อยู่กล้วยคงไม่ใจดำปล่อยให้พี่เป็นอะไรไปต่อหน้าหรอก" ฉันคิดถึงเรื่องจมน้ำเมื่อสิบปีก่อนที่เขาไม่คิดจะช่วยฉันทั้งที่เขาเป็นต้นเหตุ ถึงแม้ว่าครั้งหลังเขาจะช่วยฉันก็ตามแต่ครั้งแรกมันยังเป็นความจำที่ฝังใจฉันอยู่ว่าทำไมเขาถึงไม่คิดจะช่วยฉันในตอนนั้นถ้าไม่ได้พี่แดนไทยป่านนี้ฉันคงไปเกิดใหม่แล้ว

"ฉันจะเป็นมันก็เรื่องของฉัน"

"ถ้าไม่สงสารป้าปลายลุงภูผากล้วยก็ไม่อยากยุ่งหรอกแต่พ่อกับแม่พี่ขอให้กล้วยช่วยดูแลพี่กล้วยก็ต้องทำ"

"อ่อ ที่แท้พ่อแม่ฉันก็ขอร้องเธอสินะ"

"ก็ใช่ไง" ฉันไม่อยากเถียงกับเขาเพราะดูท่าเขาจะเหนื่อยๆ ฉันก็เลยเดินมาที่ครัวแล้วทำข้าวต้มให้เขาแล้วก็ทำเผื่อตัวเองด้วยเพราะฉันก็หิวเหมือนกัน หลังจากทำข้าวต้มเสร็จฉันก็ไปเตรียมยาแก้ไข้กับน้ำดื่มให้เขา

"พี่ดินตื่นมากินข้าวก่อนเดี๋ยวจะได้กินยา"

"ไม่กินไม่หิว"

"ไม่หิวก็ต้องกิน"

"จะมาวุ่นวายอะไรกับฉันนักหนาวะ"

"เอางี้ถ้าพี่ยอมกินยาแล้วพอพี่หายกล้วยจะยอม...ให้พี่พาผู้หญิงมาที่ห้องตกลงไหม" ฉันพยายามหาข้อต่อรองเพื่อให้เขายอมกินยาเพราะไม่งั้นเขาได้ป่วยหลายวันแน่ซึ่งมันคงไม่โอเคนักเพราะเขาต้องไปเรียนแล้วยิ่งใกล้จบแล้วด้วยแบบนี้เขาจะมาลาป่วยหลายวันติดคงไม่ดี

"เธอพูดจริงหรือแค่หลอกให้ฉันดีใจ" หึพอได้ยินที่ฉันพูดจบก็รีบลืมตาขึ้นมาถามเชียวนะไอ้คนหื่น

"กล้วยพูดคำไหนคำนั้น"

"งั้นก็ได้" เขายอมลุกขึ้นมานั่งแล้วกินข้าวต้มที่ฉันทำให้จนหมดถ้วย หลังจากนั้นฉันก็หยิบน้ำให้เขาดื่มก่อนจะยื่นยาให้เขาสองเม็ดพอเขาเป็นยาเขาก็มองมันเหมือนมองอะไรสักอย่างที่เกลียดที่สุดในชีวิต

"ฉันไม่กินไม่ได้เหรอ" เขาพูดอย่างน่าสงสารแต่ฉันต้องไม่สงสารเขาเพราะไม่งั้นเขาไม่หายแน่

"ไม่ได้ถ้าพี่ไม่กินที่เราตกลงกันถือเป็นโมฆะ" ฉันหลอกล่อจนในที่สุดเขาก็ยอมหยิบยาจากมือฉันไป เขาหลับตาก่อนจะเอายาโยนเข้าปากแล้วดื่มน้ำตามแต่ดูเหมือนมันจะไม่ลงคอเขาเหมือนจะคายมันออกมา ฉันไม่รู้จะทำยังไงให้เขากลืนยาสองเม็ดนี้ จนในที่สุดฉันก็ทำในสิ่งที่ไม่ควรทำนั่นก็คือ

"อื้มมมมมม อึก" ฉันตัดสินใจเอาปากไปประกบปากเขาทำให้เขาต้องกลืนยาลงคอไปอย่างช่วยไม่ได้พอเขากลืนยาลงคอไปแล้วฉันก็ขยับตัวออกมาแล้วเขาก็โวยวายทันที

"ทำอะไรของเธอวะ"

"ก็ทำให้พี่กินยาไง"

"อยากจูบฉันก็บอกไม่ต้องมาหาข้ออ้าง"

"ใครอยากจูบพี่กันมโนเกินไปละ จูบกับพี่ไปจูบกับไอ้ตูบที่บ้านดีกว่า"

"นี่เธอกล้าเอาฉันไปเปรียบเทียบกับไอ้ตูบเหรอวะห๊ะ"

"ก็เออดิ"

"แต่ฉันว่าไม่หรอกมั้งฉันคิดว่าเธอคงติดใจจูบของฉันก็เลยอยากสัมผัสแต่ไม่รู้จะหาวิธีไหนก็เลยทำแบบนี้"

"เอาที่พี่สบายละกัน" ฉันเถียงกับเขาแล้วเหนื่อยมากก็เลยเลิกสนใจเขาแล้วเอาถ้วยไปล้างจากนั้นก็ถือกะละมังกับผ้าขนหนูมาเพื่อเช็ดตัวให้เขาเพราะตัวเขายังร้อนอยู่

"ทำอะไรอีกวะ"

"ก็จะเช็ดตัวให้พี่ไง"

"ไม่เอาไม่เช็ดมันหนาว"

"งั้นก็ตามใจไม่เช็ดก็ไม่เช็ด งั้นกล้วยขอตัวไปนอนก่อนนะ" คือตอนนี้ฉันเริ่มจะง่วงแล้วเพราะเสียพลังงานไปกับเขาแต่...

"เดี๋ยวก่อน"

"อะไรอีก"

"ตอนนี้ฉันอยากเช็ดตัวแล้ว เช็ดให้หน่อย"

"ผีเข้าผีออก" ฉันบ่นไปงั้นแต่ก็ต้องเช็ดตัวให้เขาอยู่ดี ฉันค่อยๆถอดเสื้อของเขาออกแล้วทำการเช็ดไปตามซอกคอที่ตอนนี้รอยช้ำที่เคยเห็นก็ยังมีให้เห็นอยู่ปกติ คนบ้าอะไรชอบให้ผู้หญิงดูดคอ ฉันคิดคนเดียวในใจ

"อ่าาาา ซี๊ดดดด อื้มมมม" พอฉันเอาผ้าเช็ดไปตรงไหนเขาก็ร้องออกมา

"พี่เป็นอะไรเนี่ย ทำเสียงโคตรน่าเกลียด"

"ก็มันหนาวนี่หว่า เธอเล่นเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาเช็ดตัวให้ฉันฉันก็หนาวไหมล่ะ"

"ก็ถ้าเอาน้ำอุ่นมาเช็ดไข้พี่จะลดไหมล่ะถามโง่ๆ"

"เธอว่าใครโง่ห๊ะยัยกล้วยเน่า"

"ก็ว่าพี่ไงจะใครอีกล่ะ" ฉันมองค้อนเขาไปหนึ่งทีก่อนจะเช็ดตัวให้เขาต่อ

"เช็ดล่างๆด้วยเช็ดแต่ข้างบนมันจะหายไหม" ฉันรู้ว่าเขาจะให้ฉันเช็ดตรงไหนแต่ไม่มีทางหรอกฉันยังจำภาพนั้นได้ติดตาจวบจนถึงทุกวันนี้ที่เขาหลอกให้ฉันจับหนอนยักษ์ของเขา

"ไม่เช็ดตรงนั้นเช็ดเอง"

"แต่ฉันไม่มีแรงเช็ด"

"ปากยังดีจะไม่มีแรงได้ไง"

หมับ เขาจับมือฉันแล้วเอามันเข้าไปในกางเกงทำให้ฉันสัมผัสถึงอะไรบางอย่างที่ฉันรู้ว่ามันคืออะไรโดยที่ไม่ต้องใช้ตามอง

"เช็ดให้หน่อยเช็ดสะอาดเช็ดเบาๆทำได้ไหม" เขาจับมือฉันขยับไปมาขึ้นลงทำให้มือของฉันแตะโดนเจ้าหนอนยักษ์อย่างจัง

"ถ้าอยากให้ทำก็จะทำ" คนอย่างเขาฉันต้องห้ามแสดงสีหน้าท่าทางหวาดกลัวแม้ตอนนี้ฉันจะกลัวอยู่ก็ตาม ในเมื่อเขาอยากให้ทำฉันก็จะทำ

"อ่าาา แบบนั้นดีมาก ซี๊ดดด อื่มมมม" สรุปคือตอนนี้ฉันต้องเอาผ้ามาเช็ดไอ้เจ้าหนอนยักษ์ที่อยู่ภายในกางเกงที่ตอนนี้ฉันรู้สึกว่ามันขยายใหญ่ขึ้นกว่าตอนแรก ฉันมองหน้าเขาที่กำลังฟินกับสิ่งที่ฉันทำ ฉันลอบยิ้มอย่างพ่อใจ

แผ่นดิน....

ผมไม่คิดว่ายัยนี่จะยอมทำตามที่ผมบอกอย่างง่ายดายขนาดนี้เพราะตอนแรกผมอยากจะแกล้งยัยนี่เฉยๆแต่กลับกลายเป็นว่ายัยนี่ยอมเอาผ้ามาเช็ดอนาคอนด้าของผมทำให้ตอนแรกมันหลับอยู่แต่ตอนนี้มันตื่นแล้วและมันก็ต้องการ

"อ่าา แบบนั้น กล้วยช่วยพี่หน่อยสิ" ผมลืมตาเพื่อขอร้องยัยนี่ให้ช่วยผมเพราะตอนนี้ผมชักจะไม่ไหวแล้ว จากตอนแรกที่อยากจะแกล้งยัยนี่กลับกลายเป็นผมต้องยอมแพ้ให้กับมือนุ่มนิ่มที่ทำให้ผมเกิดความต้องการ

"ช่วยอะไร"

"ช่วยทำให้มันเสร็จที"

อยากจะสปอยล์ว่าตอนหน้าอิพี่ตายแน่บอกเลย