หวงรักเมียดื้อ

พี่ว๊าก/ไม่อยากมีลูกมีเมีย

วันเปิดเทอม...

กล้วย....

วันนี้เปิดเทอมวันแรกฉันก็เลยตื่นเช้าเป็นพิเศษเพราะต้องเดินไปขึ้นรถเมล์ไปมหาลัย ถามว่าทำไมไม่ไปกับพี่ดิน อยากจะบอกว่าเขายังไม่กลับห้องเลยตั้งแต่เมื่อวาน ฉันได้ยินเพื่อนเขาโทรมาตามให้ไปร้านเหล้าเพื่อฉลองเปิดเทอมไม่รู้ฉลองอะไรกันถึงเช้ายังไม่กลับ แล้วเขาไม่ไปเรียนหรือยังไง แต่ก็ช่างเถอะนั่นมันเรื่องของเขาไม่ใช่เรื่องของฉัน

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด แกร๊ก แอ๊ดดดด เสียงรหัสประตูดังขึ้นฉันที่กำลังก้มใส่ถุงเท้าอยู่ต้องเงยหน้าขึ้นไปมองพอประตูเปิดเข้ามาฉันก็เห็นเจ้าของห้องที่กลับมาในสภาพเหมือนยังไม่สร่างเมาและแน่นอนว่าต้องมีรอยดูดกลับมาทุกครั้ง

"จะไปไหนแต่เช้า ห้าวววว" คนถามที่ถามพร้อมกับหาวจนได้กลิ่นแอลกอฮอล์

"ถามได้วันนี้เปิดเทอมกล้วยก็ต้องไปมหาลัยไหม"

"นี่มันเพิ่งหกโมงครึ่งจะรีบไปไหน"

"กว่าจะเดินจากหน้าคอนโดไปหน้าปากซอยและกว่ารถเมล์จะมาพี่คิดว่ากล้วยต้องใช้เวลานี่นาทีกว่าจะถึงมหาลัย"

"แล้วใครใช้ให้ขึ้นรถเมล์ไป"

"อ่าวถ้าไม่ให้ขึ้นรถไปจะให้ไปยังไงเหาะไปหรือไง"

"ฉันก็เรียนมหาลัยเดียวกับเธอไหม เดี๋ยวฉันไปส่งรอก่อนขอไปอาบน้ำก่อนเดี๋ยวไปพร้อมกัน อ่อชงกาแฟให้ด้วยไม่ต้องใส่น้ำตาล ห้าวววว" เขาพูดเองเออเองเสร็จสรรพก่อนจะเดินโซซัดโซเซลากสังขารเข้าห้องนอนตัวเองไป สภาพของเขาเป็นแบบนี้จะไปเรียนไหวไหมเนี่ยฉันคิดในใจ

สรุปฉันก็ต้องนั่งรอพี่ดินเพื่อไปเรียนกับเขาแล้วก็ทำหน้าที่ชงกาแฟรอ อยากจะบอกว่าฉันอยู่ที่นี่ไม่ต่างจากแม่บ้านคนรับใช้เขาเลย เพราะฉันทั้งซักผ้าทั้งของฉันและของเขาทั้งทำความสะอาดห้อง มันคือหน้าที่ของฉันบางวันฉันก็ต้องทำกับข้าวให้เขากินแต่ฉันก็ไม่ได้บ่นนะเพราะถือว่าฉันมาอยู่กับเขาเขาไม่คิดค่าน้ำค่าไฟก็ดีแค่ไหนแล้ว

ฉันนั่งรอเขาอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงเขาก็เดินออกมาจากห้องนอนในชุดนักศึกษาถูกระเบียบอยากจะบอกว่าเขาดูดีมากๆในชุดนี้เขาเดินผ่านหน้าฉันไปแล้วเดินไปหยิบกาแฟที่ฉันชงไว้ให้ไปดื่มคืออยากจะบอกว่ากลิ่นน้ำหอมของเขามันหอมมากๆหอมจนฉันเคลิ้มแต่ฉันไม่ชมเขาหรอกเดี๋ยวเขาจะเหลิง

"ตอนเช้าฉันไปส่งเธอแต่ตอนเย็นเธอต้องกลับเองเพราะฉันมีนัด"

"นัดกับใครกับสาวอีกล่ะสิ" ฉันพูดไม่คิดอีกแล้วอยากจะตบปากตัวเองจริงๆ

"อืมแน่นอนดิถ้าไม่นัดกับสาวจะให้นัดกับใคร"

"ระวังเหอะจะติดโรคตาย"

"ฉันผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยฉันรู้วิธีป้องกันแล้วอีกอย่างฉันก็ไปตรวจเลือดทุกๆสามเดือน เธอไม่ต้องห่วงว่าที่ผัวในอนาคตของเธอจะเป็นอะไรไปหรอกน่า"

"พูดเหมือนกับว่าอยากได้กล้วยเป็นเมียอย่างงั้นแล่ะ"

"ก็ถ้ามันจำเป็นก็ต้องเอามั้ยวะ"

"แต่กล้วยไม่เอาพี่หรอกจะบอกให้"

"แล้วเธอคิดว่าฉันอยากได้เมียหน้าตาบ้านๆแบบเธอหรือยังไง"

"ถ้าอย่างงั้นพี่ก็ไปบอกพ่อแม่พี่ให้ยกเลิกสัญญาสิ"

"เรื่องอะไรถ้าฝ่ายฉันยกเลิกฉันก็ต้องเสียเงินให้เธอสิบล้านเรื่องอะไรจะยอม"

"แล้วจะให้ทำยังไงในเมื่อเราสองคนก็ไม่ได้...เอ่อไม่ได้รักกันแล้วเราจะแต่งงานกันไปทำไมอยู่ไปก็ไม่มีความสุขหรอก"

"มันมีวิธีอื่นอยู่ แต่เรื่องนี้เธอคงยังไม่รู้เพราะถ้ารู้เธอไม่มาบ่นแว๊ดๆใส่ฉันแบบนี้หรอก"

"วิธีไหนอ่ะ"

"ไว้กลับไปบ้านแล้วเธอก็ลองถามพ่อแม่เธอดู"

ฉันเก็บเรื่องนี้ไว้ในใจ ฉันต้องกลับไปถามพ่อกับแม่ว่าจะมีหนทางไหนที่ฉันไม่ต้องแต่งงานกับผู้ชายหน้าหม้อหื่นกามแบบเขา

เขาขับรถมาจอดตรงที่จอดรถของคณะบริหาร พอเขาลงจากรถฉันก็รีบตามลงมาซึ่งทำให้มีนักศึกษาหลายๆคนหันมามองโดยเฉพาะนักศึกษาผู้หญิงที่มองมาที่ฉันด้วยสายตาเหมือนอยากรู้ว่าฉันเป็นใครมากับเขาได้ยังไง

"พี่ดินทำไมมีแต่คนมองกล้วยอ่ะ"

"เขามองตัวประหลาดมั้งดูชุดนักศึกษาที่เธอใส่ดิ นึกว่าจะไปบวชชี" ฉันก้มมองชุดตัวเองซึ่งมันเป็นชุดที่ฉันเลือกซื้อเองเพราะมันสามารถใส่ได้จนจบคือฉันเลือกตัวใหญ่ๆเอาไว้ก่อนจะได้ไม่ต้องเสียเงินซื้อทุกเทอม

"หรือกล้วยจะต้องใส่ชุดนักศึกษาชุดนั้นคนจะได้ไม่มอง" ฉันนึกถึงชุดนักศึกษาสั้นรัดรูปชุดนั้นที่เพื่อนฉันซื้อให้เพราะฉันเห็นนักศึกษาผู้หญิงหลายๆคนก็ใส่กันบางคนกระโปรงสั้นกว่าฉันอีก

"ชุดนั้นก็เหมือนกันไม่ต้องใส่มาโคตรน่าเกลียด"

"น่าเกลียดอะไรคนอื่นก็ใส่ไม่เห็นน่าเกลียดตรงไหนเลย"

"คนอื่นใส่อ่ะมันสวยเซ็กซี่แต่ไม่ใช่กับเธอ เข้าใจไหม"

"หึ ในสายตาพี่กล้วยคงไม่มีอะไรดีสักอย่างเลยสินะ ก็อย่างว่าอ่ะเนอะคนมันเกลียดกันไม่ชอบหน้ากันจะให้ชมให้พูดดีด้วยคงไม่ได้"

พอฉันพูดจบเขาก็มองหน้าฉันเหมือนอยากจะพูดอะไรแต่ก็ไม่พูดแล้วก็เดินขึ้นตึกไป

หลังเลิกเรียน...

ตอนนี้ฉันอยู่ที่ลานกิจกรรมกับนักศึกษาปีหนึ่งคนอื่นๆรวมถึงซีนิวด้วย อยากจะบอกว่าซีนิวฮอตมากมีแต่คนมาขอถ่ายรูปซึ่งมันก็ไม่แปลกหรอกเพราะเขาเป็นนักแสดงมีชื่อเสียงและอีกไม่นานเขาก็จะไปประเทศจีนเขาบอกกับฉันว่าเขาจะมีแฟนมีทที่นั่นด้วยแต่อาจจะต้องไปช่วงปิดเทอมเพราะเขาให้ความสำคัญกับเรื่องการเรียนมาเป็นอันดับหนึ่ง เห้อ เกิดมาหน้าตาดีแล้วนิสัยยังดีอีกต่างหากต่างจากอีกคนที่มีดีแค่หน้าตา

พอพูดถึงเขาเขาก็เดินมาพอดี

"นั่นไงพี่ชายฉันชื่อซีนาย" ซีนิวชี้ให้ฉันดูพี่ชายของเขาที่หล่อไม่แพ้กันเขากำลังเดินตามหลังพี่ดินมาพร้อมกับเพื่อนอีกสองคนที่ตอนนี้ทั้งสี่คนยืนอยู่ตรงด้านหน้าของนักศึกษาปีหนึ่งทั้งหมด

"แล้วพวกเขาไปทำอะไรตรงนั้นเหรอ" ฉันถามพร้อมกับมองไปที่พวกเขาทั้งสี่คนที่ยืนเอามือกอดอกบางคนเอามือไขว้หลังมองเด็กปีหนึ่งอยู่เหมือนกำลังจับผิด ซึ่งฉันก็ดันบังเอิยไปสบตาเข้ากับอิพี่ดินที่มองมาที่ฉันพอดิบพอดี

"นี่เธอไม่รู้เหรอว่าพวกพี่ดินคือพี่ว๊ากน่ะ"

"พี่ว๊ากคืออะไร"

"พี่ว๊ากก็คือคนที่จะมาดูแลน้องๆปีหนึ่งไง"

"แล้วพี่ดินมาเป็นว๊ากเนี่ยนะพวกเขาคิดยังไง"

"ทำไมเหรอพี่ดินก็เหมาะสมดีนะ"

"อืมเอาที่สบายใจละกัน"

ฉันแอบดูอิพี่ดินที่ตอนนี้กำลังพูดโน่นนั่นนี่เกี่ยวกับคณะเกี่ยวกับมหาลัย พอมองเขามุมนี้มันดูแปลกตาไปไม่เหมือนพี่ดินคนเก่าที่ฉันเคยรู้จักเลย แล้วทุกคนก็ตั้งใจฟังเขาพูดเขาดูภูมิฐานมากๆเลย จนฉันอดไม่ได้ที่จะแอบเอามือถือขึ้นมาแล้วถ่ายรูปเขาแล้วส่งไปให้ป้าปลายดู ฉันแอบถ่ายรูปเขาไว้เกือบสิบรูป พอถ่ายเสร็จก็แอบดูแอบขำคนเดียวเพราะดูท่าทางเขาเก๊กเว่อร์

"ทำอะไร" เสียงคุ้นหูดังขึ้นจากทางด้านหลังทำให้ฉันรีบหันไปมองปรากฏว่าเป็นอิพี่ดินกับเพื่อนๆของเขาที่ไม่รู้ว่าเดินมาตอนไหน ฉันรีบเก็บมือถือเข้ากระเป๋าทันที

"พวกพี่ๆปีสี่เขากำลังพูดอยู่ทำไมไม่ฟัง" เขาถามฉันเสียงดุ ไอ้ฉันจะตอบกลับไปเหมือนที่เคยก็ไม่กล้าเพราะตอนนี้เขาเป็นพี่ว๊ากส่วนฉันเป็นรุ่นน้องปีหนึ่งไม่ใช่พี่ดินกับยัยกล้วย

"ขอโทษค่ะ" ฉันจำใจต้องเอ่ยปากขอโทษ

"ออกไปวิ่งรอบสนามยี่สิบรอบ" พี่ซีนายพี่ชายของซีนิวบอกฉันเสียงเข้ม

"ห๊ะยี่สิบรอบ!!!" ฉันตกใจเมื่อได้ยินแบบนั้น

"พี่สั่งให้ไปวิ่งรอบสนามยี่สิบรอบปฏิบัติ!!!" สุดท้ายฉันก็ต้องลุกไปวิ่งตามคำสั่งของพี่ชายซีนิวอย่างปฏิเสธไม่ได้ส่วนอิพี่ดินก็ทำได้แค่ยืนกอดอกมองไม่ช่วยฉันสักคำ

และกว่าฉันจะวิ่งเสร็จเขาก็เลิกประชุมกันเรียบร้อยแล้ว ซีนิวเดินมาหาฉันพร้อมน้ำดื่ม

"ขอบใจนะ" ฉันพูดอย่างเหนื่อยหอบเพราะยี่สิบรอบไม่ใช่น้อยๆ แต่ดีที่ฉันเป็นคนชอบออกกำลังกายก็เลยทำให้ไม่เหนื่อยมากจนเป็นลมไปเสียก่อน

"ว่าแต่นี่ก็ค่ำแล้วเธอจะกลับยังไง" ฉันมองดูเวลาที่ข้อมือตอนนี้เกือบสามทุ่มแล้ว

"จะสามทุ่มแล้วรถเมล์คงไม่มีแล้วล่ะ"

" เอางี้เดี๋ยวฉันไปส่งเธอเองดีไหม"

"ดีดีขอบใจนะเดี๋ยวช่วยค่าน้ำมันยี่สิบ^^"

"ยี่สิบคงล้นถังแน่เลย"

หลังจากนั้นซีนิวก็ไปส่งฉันที่คอนโด ส่วนเจ้าของห้องฉันมั่นใจว่าเขาคงยังไม่กลับเพราะตอนที่ฉันเดินไปที่รถของซีนิวรถเขายังจอดอยู่ที่เดิมอยู่เลย และคืนนี้ก็คงไม่น่ากลับห้องเพราะเมื่อเช้าเขาบอกมีนัดกับเพื่อนๆซึ่งก็คงเป็นพวกพี่ว๊ากเพื่อนเขานั่นแล่ะ

พอกลับมาถึงห้องฉันก็รีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเพื่อเตรียมตัวนอน แต่นอนยังไงก็นอนไม่หลับฉันก็เลยหยิบหนังสือเรียนมาอ่านเพราะเมื่อเช้าอาจารย์บอกว่าอาทิตย์จะสอบเก็บคะแนน แต่อ่านไปอ่านมาสักพักฉันก็เริ่มหิวก็เลยเดินออกมาจากห้องเพื่อหานมดื่มแต่พอเปิดประตูออกมาฉันดันได้ยินเสียงอะไรบางอย่างที่ดังออกมาจากห้องข้างๆ

ตั่บ!!! ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!!!!

"อ๊าาาา อ๊าาา ดินขา ดิน อ๊ะ อ๊ะ วิไม่ไหวแล้วค่าดินขาาาา"

" อ่าาาาาา วิ เธอแม่งโคตรเด็ดเลย อ่าาาา"

ปั้ง!!!! ป้้ง!!!!! ปั้ง!!!! เสียงทุบประตู

ตั่บ!!!!! ตั่บ!!!! ตั่บ!!!!!

"โอ๊ยเอากันเบาๆ หน่อยได้มั้ยคนจะอ่านหนังสือ!!!"

ฉันทั้งตบประตูทั้งตะโกนบอกแต่คนในห้องก็ไม่ยอมหยุดยังคงส่งเสียงน่าเกลียดออกมาไม่หยุดหย่อน

"เงียบหน่อยโว๊ยยยยย!!!"

"คนเอากันใครมันจะเงียบได้วะยัยเด็กโง่!!!"

"ไอ้พี่ดินโรคจิต!!!!" ฉันตะโกนด่ากลีบไป

"อ๊ะ อ่าาา ระ โรคจิตก็ว่าที่ผัวเธอล่ะว๊ายัยกล้วยเน่า!!!!" เสียงกระท่อนกระแท่นที่สุดแสนจะกวนอวัยวะเบื้องล่างตะโกนออกมา มันน่าเอาอะไรยัดปากซะจริงๆ

..............................

หลายวันต่อมา...

หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้พาใครเข้ามาเอาที่ห้องอีกเลยเพราะอะไรน่ะเหรอก็เพราะยัยกล้วยเน่าน่ะสิที่คอยขัดจังหวะคอยทำให้เสียอารมณ์อยู่ตลอดเวลาที่ผมกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มจนผมต้องออกมาด่า พอไม่พอใจก็โทรไปฟ้องแม่ผมอีกว่าผมวันๆเอาแต่พาผู้หญิงมานอนที่ห้องไปเรียนสายบ้างไม่ไปเรียนบ้างจนผมต้องโทรไปอธิบายกับแม่ว่าผมไม่ต้องมอทุกวันเหมือนตอนอยู่ปีสาม คือยัยนั่นไม่รู้อะไรไงผมเรียนปีสุดท้ายแล้วไม่ต้องไปเรียนทุกวันซึ่งแม่ก็เข้าใจ แต่เชื่อไหมว่าแม่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรยัยนั่นเลยนะที่มาใส่ความน่ะแต่กลับให้ท้ายบอกว่าให้ช่วยเป็นหูเป็นตาแทนท่านให้ดูแลผมห้ามให้ผมออกนอกลู่นอกทางไปไหนก็ให้ผมคอยรายงาน อ่อส่วนพ่อผมพอรู้เรื่องนี้มีขู่ผมอีกว่าตราบใดที่ยัยกล้วยยังอยู่กับผมผมห้ามพาผู้หญิงอื่นมานอนที่ห้องถ้าอดไม่ไหวก็ไปเปิดโรงแรมเอา นี่ขนาดว่ายังไม่ได้เอามาเป็นเมียนะแม่กับพ่อผมยังถือหางเข้าข้างยัยนี่ขนาดนี้ ผมไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าผมต้องแต่งงานกับยัยกล้วยจริงๆชีวิตผมจะเป็นยังไงคงหาความสุขไม่เจอ

"จะไปไหน" ผมกำลังจะออกจากห้องไปหาเหล้ากินกับพวกไอ้ซีนายเพราะเครียดเรื่องนี้แต่ยังไม่ทันจะก้าวขาออกประตูยัยกล้วยก็เดินมายืนกอดอกมองผมเหมือนกำลังจับผิดผัวหนีเที่ยว

"ฉันจะไปไหนมันก็เรื่องของฉันไม่เกี่ยวกับเธอ"

"ไม่เกี่ยวได้ไงป้าปลายกับลุงภูผาบอกว่าให้กล้วยคอยดูพี่เวลาพี่จะไปไหนแล้วก็ห้ามให้พี่พาผู้หญิงมานอนที่ห้องอีกตราบใดที่กล้วยยังอยู่ที่นี่"

"แล้วฉันพามาหรือยังห๊ะ"

"ก็ไม่แน่ถ้ากล้วยเผลอพี่ก็อาจจะพามาก็ได้ใครจะไปรู้"

"ถ้าฉันจะเอาซะอย่างเธอจะห้ามอะไรได้เดี๋ยวฉันไปเปิดโรงแรมเอาก็ได้ไม่ยากหรอก"

"สมองพี่คงคิดได้แค่นี้เนอะ"

"ยัยกล้วยเธอไม่มีสิทธิ์มาว่าฉันแบบนี้นะ จำไว้ด้วยว่าเธอมาอยู่ที่นี่ในฐานะอะไร"

"เออกล้วยไม่ลืมหรอก หึ"

"งั้นก็ดี" ผมไม่อยากพูดกับยัยนี่ให้มากความพูดไปก็ปวดประสาท

"เดี๋ยว" พอผมกำลังจะเปิดประตูออกไปยัยตัวปัญหาก็รั้งแขนผมไว้

"อะไร" ผมหันไปตอบอย่างอารมณ์เสีย

"ยังไม่บอกเลยว่าจะไปไหน"

"แล้วเธอจะอยากรู้ไปทำไม"

"ก็จะได้รายงานป้าปลายถูกไงว่าพี่ไปไหน"

"อยากรู้ใช่ไหมว่าฉันจะไปไหน"

"เออ"

"งั้นก็ไปด้วยกัน" ผมจัดการอุ้มยัยตัวยุ่งนี่พาดบ่าแล้วพาออกมาด้วยกันซะให้รู้แล้วรู้รอด

ผมพายัยกล้วยมาที่ผับของไอ้ซีนายเพราะอยากแกล้งยัยตัวยุ่งนี่แต่แปลกแทนที่ยัยนี่จะโวยวายที่ผมพามาผับยัยนี่กลับตื่นเต้นดีใจซะงั้น

"ที่นี่เรียกว่าอะไรอ่ะ"

"ผับ"

"เหมือนร้านอาหารป่ะ"

"ประมาณนั้น" ผมตอบก่อนจะเดินนำหน้าเข้าไปโดยมียัยนี่เดินตามจนกระทั่งผมเดินมาถึงชั้นบนซึ่งเป็นโซนวีไอพียัยนี่ก็ยังเดินตามมาไม่ห่าง ซึ่งทางที่เดินขึ้นมามีนักท่องเที่ยวชายหญิงหลายคนกำลังนัวเนียกอดจูบกันอยู่แต่ยัยนี่กลับมองแบบสนอกสนใจพอถูกจ้องกลับก็ทำเป็นมองไปทางอื่นไม่ได้รู้สึกเกรงกลัวอะไรเลย ผมอยากจะรู้ว่านอกจากงูกับผียัยนี่เคยกลัวอะไรอีกไหม

"ไอ้ดินมึงพาใครมาด้วยวะน่ะ"

"เด็กกูเอง"

"ห๊ะ เดี๋ยวนี้มึงนิยมกินเด็กแล้วเหรอวะ แต่กูว่าหน้าตาน้องเขาดูคุ้นๆนะ"

"สวัสดีค่ะพี่..ซีนาย^^"

"น้องรู้จักพี่ด้วยเหรอ"

"รู้จักค่ะพี่เป็นพี่ชายของซีนิวใช่มั้ยคะ"

"น้องเป็นเพื่อนไอ้นิวมันเหรอ"

"ใช่ค่ะ^^"

"เห้ยกูจำได้ละน้องคนนี้ไงที่มึงให้ไปวิ่งรอบสนามยี่สิบรอบวันรับน้องอ่ะ"

"เออกูก็ว่าคุ้นๆ"

"ยัยนี่ชื่อกล้วยเน่า"

"ห๊ะ!!"

"ห๊ะ กล้วยเน่า??"

"หนูชื่อกล้วยค่ะ เป็นน้องปีหนึ่งหนูเรียนคณะเดียวกับพวกพี่ๆ ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะพี่ว๊ากสุดหล่อ^^"

"5555เรานี่อยู่เป็นนะ อ่อลืมแนะนำตัวพี่ชื่อตั้ม ส่วนไอ้นี่ชื่อโรม"

กล้วย...

สรุปคือฉันได้รู้จักพี่ว๊ากครบทุกคนแล้วฉันต้องทำตัวสนิทกับพี่ๆทั้งสามคนเพราะเวลามีกิจกรรมรับน้องพวกพี่เขาจะได้เห็นแก่ความที่เรารู้จักกันไม่ลงโทษฉัน

"ว่าแต่มึงกับน้องเขาเป็นอะไรกันถึงมาด้วยกันได้เพราะกูไม่เชื่อว่ามึงจะชอบสไตล์นี้อย่างมึงต้องผู้หญิงสวยๆหุ่นดีๆนมโตๆเซ็กซี่ๆ" สมกับเป็นเพื่อนกันจริงๆพี่ซีนายช่างรู้ใจอิพี่ดินซะเหลือเกินเพราะทุกอย่างที่พี่ซีนายว่ามาฉันไม่มีเลยสักข้อ อ่อมีสิฉันนมโตไงมีอยู่อย่างเดียวนี่แล่ะ><

"มึงจำเรื่องที่กูเคยเล่าให้พวกมึงฟังได้ไหมตอนปีหนึ่ง"

"เรื่องไรวะมึงเล่าเป็นร้อยเรื่องไม่ว่าจะเป็นเรื่องพี่ชายมึงหรือเรื่องแต่งงานหลังเรียนจบ"

"อืมเรื่องที่กูต้องถูกจับแต่งงานหลังเรียนจบนั่นแล่ะ"

"นี่มึงอย่าบอกนะว่าน้องกล้วยคือ..."

"อืมมึงเข้าใจถูกต้องแล้ว"

"แต่จะว่าไปน้องเขาก็ดูน่ารักดีนะถ้าจับแต่งตัวสวยๆกูว่าสเป๊กมึงเลยไอ้ดิน"

"มึงอย่าพูดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้ คนอย่างกูชาตินี้ไม่มีทางเอาเมียเป็นตัวเป็นตน กูชอบใช้ชีวิตแบบที่กูเป็นอยู่ตอนนี้กูไม่อยากเอาชีวิตไปผูกติดกับใครกูชอบชีวิตอิสระอยากทำอะไรก็ทำอยากเอาใครก็เอาเบื่อก็แค่ทิ้งแล้วหาใหม่แล้วกูก็ไม่ชอบให้ใครมาบังคับกูให้กูต้องทำนั่นทำนี่"

"แต่มึงเคยบอกว่าพ่อกับแม่มึงอยากอุ้มหลานไม่ใช่เหรอ"

"นั่นก็อีกเรื่อง กูแม่งโคตรเกลียดเด็กพวกมึงก็รู้ กูไม่มีทางเอาเมียเอาลูกมาเป็นภาระกูหรอก แม่งจะไปไหนก็ต้องห่วงหน้าพะวงหลังกูขอผ่าน"

"แล้วมึงจะทำยังไงกับเรื่องนี้ เพราะมึงเป็นคนไปสัญญากับย่ามึงเองไม่ใช่เหรอ"

"ก็ตอนนั้นกูคิดไม่ทันนี่หว่าใครจะไปรู้ว่าแค่คำพูดไม่ทันคิดของกูจะทำให้กูมีพันธสัญญาติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้ ถ้ากูรู้ว่าจะมีวันนี้กูไม่มีทางสัญญากับย่ากูแบบนั้นหรอก" ความคิดเขาเป็นแบบนี้สินะ หึมิน่าล่ะเขาถึงได้เกลียดฉันนัก

"มึงพูดอะไรไม่คิดถึงความรู้สึกของน้องเขาเลยนะไอ้ดิน"

"ยัยนี่จะไปรู้สึกอะไรเกลียดกูเหมือนกันแล่ะ" ฉันพยายามไม่คิดอะไรมากแม้จะอดคิดไม่ได้ก็ตาม ทำไมนะทำไมฉันถึงรู้สึกแย่ที่ได้ยินเขาพูดแบบนี้ ฉันคงเป็นสิ่งที่อยากสะสลัดทิ้งออกไปจากชีวิตสินะ แต่ก็ทำไม่ได้ไงเพราะถ้าไม่อย่างงั้นเขาต้องเสียเงินสิบล้านให้ครอบครัวฉัน

"กล้วยอยากดื่มอะไรไหมเดี๋ยวพี่สั่งให้"

"อะไรก็ได้ค่ะที่ดื่มแล้วมันเมา"

"ห๊ะ เอาจริงดิ"

"จริงค่ะ เกิดมากล้วยก็ไม่เคยกินเหล้ามาก่อน แต่ตอนนี้กล้วยอยากลองกินมันดูอยากรู้ว่ามันจะรู้สึกยังไง"

"มึงว่าไงไอ้ดินน้องเค้าอยากกินเหล้า"

"อยากกินก็กินไปดิ แต่ขอร้องอย่ากินแล้วอ้วกก็พอ"

หลังจากที่เขาอนุญาตแล้วพี่ซีนายก็สั่งเครื่องดื่มมาให้ฉันได้ลอง ซึ่งหน้าตามันดูเหมือนน้ำผลไม้มากกว่าเหล้า

"หื้มม อร่อยหวานด้วยไม่ขมเลย" พอฉันจิบเครื่องดื่มลงคอรสชาติแรกที่สัมผัสได้ก็คือความหวานอมเปรี้ยวติดขมนิดๆ แต่มันก็อร่อยมากฉันดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

"ขออีกได้มั้ยคะ"

"ได้ดิเดี๋ยวพี่สั่งให้^^" พี่ซีนายสุดหล่อและใจดีบอกกับฉันก่อนจะเรียกพนักงานเสิร์ฟให้เอาเครื่องดื่มมาให้ฉันอีก ฉันนั่งจิบไปสักพักก็เพิ่งรู้สึกตัวว่าพี่ดินไม่ได้อยู่ด้วยแล้ว เขาหายไปไหนนะ ฉันมองหาไปรอบๆจนกระทั่งมองลงไปด้านล่างเห็นเขากำลังนั่งกอดจูบลูบคลำอยู่กับผู้หญิงสาวสวยคนหนึ่งซึ่งฉันรู้สึกคุ้นหน้าเป็นอย่างมาก

"ไอ้ดินมันร้ายว่ะมาไม่ทันไรก็ได้ยัยน้องหมวยดาวคณะอักษรไปกินตัดหน้าพวกเราซะแล้วพวกมึงดูดิ" พวกพี่ๆทั้งสามคนพร้อมใจกันมองลงไปดูพี่ดินที่ตอนนี้กำลังเดินจูงมือผู้หญิงคนนั้นไปทางด้านหลังร้านซึ่งฉันไม่รู้ว่าเขาพากันไปไหน แต่ถ้าเขาพากันไปข้างนอกแล้วฉันจะกลับยังไงล่ะไม่ได้การละฉันต้องไปลากตัวเขากลับมาก่อนที่ฉันจะได้นั่งแท็กซี่กลับบ้านเอง แต่ก่อนที่ฉันจะลงไปตามเขาพี่พนักงานเสิร์ฟก็เดินถือเครื่องดื่มขึ้นมาพอดี ฉันรีบกระดกรวดเดียวทั้งแก้วก่อนจะรีบลงบันไดไป แต่ทำไมบันไดมันหมุนติ้วๆอย่างนี้ล่ะ ฉันพยายามครองสติให้อยู่แล้วเดินไปตามทางที่พี่ดินมันจูงมือผู้หญิงคนนั้นไป ฉันเดินมาจนกระทั่งเห็นทั้งสองคนเดินหายเข้าไปข้างในฉันรีบเดินตาม

ห้องน้ำหญิง?? พวกเขาเข้าไปทำอะไรกันข้างในนั้น ด้วยความสงสัยฉันก็เลยเดินตามเข้าไป แล้วนี่คือสิ่งที่ฉันได้ยิน

จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

"อื้อออ พี่ดินขาเบาๆค่ะหน้าอกหมวยช้ำหมดแล้ว"

"อ่าานมหมวยใหญ่ดีจังพี่ชอบ" จ๊วบ จ๊วบ จ๊วบ

"อื้อออ พะ พี่ดินขาหมวยต้องการพี่ดิน ฮืออออ"

"อ่าาาาใจเย็นๆสิครับคนดีเดี๋ยวพี่จัดให้" ฉันรู้ว่าพวกเขากำลังจะทำอะไรซึ่งมันเป็นอะไรที่ฉันควรจะเคยชินกับมันแต่ทำไมวันนี้ตอนนี้ฉันถึงรู้สึกไม่โอเคเลยล่ะ แล้วฉันก็ทำในสิ่งที่ทำมาตลอดนั่นก็คือขัดขวางไม่ให้เขาทำอะไรกัน

ปั้ง ปั่ง ปั้ง

"เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะพี่ดินกล้วยบอกให้เปิดไง"

"เสียงอะไรคะพี่ดิน"

"อย่าไปสนใจเลยเรามาต่อเรื่องของเรากันเถอะ"

"พี่ดินออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ พี่ไม่สงสารลูกเมียพี่บ้างหรือไง ฮือออ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย ฮือออ ทิ้งเมียทิ้งลูกแล้วหนีมาเที่ยวกับผู้หญิงแบบนี้ได้ยังไง ฮือออ ไอ้คนไม่มีความรับผิดชอบ!!!" ฉันเล่นละครแสดงบทนางเอกผู้น่าสงสารจนกระทั่งตอนนี้ได้มีคนเข้ามมุงดูกันเต็มไปหมด ฉันบีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสารจากคนที่มุงดูอยู่ด้านนอก

"พูดบ้าอะไรห๊ะยัยกล้วยเน่า" พี่ดินตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงโมโหสุดขีดฉันลอบยิ้มในใจ

"พี่นั่นแล่ะทำบ้าอะไรออกมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ฮือออ กลับบ้านเดี๋ยวนี้เลย ลูกร้องไห้หาพี่พี่รู้บ้างมั้ยพี่ไม่สงสารลูกบ้างเหรอ ฮือออ"

ปั้ง!!! เสียงประตูถูกถีบออกมาจากคนด้านในซึ่งเปิดแรงมากจนประตูเกือบหลุด เขาจ้องหน้าฉันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อก่อนจะลากฉันออกมาจากห้องน้ำด้วยความโมโห