สามปีก่อน
2015 คำ
กล้วย...
"อยากรู้ว่าแบนไม่แบนก็จับดู" ฉันดึงมือของเขามาทั้งสองข้างแล้วเอามาแตะที่หน้าอกตัวเองเพื่อให้เขาเห็นว่าหน้าอกฉันไม่ได้แบนอย่างที่เขาดูถูก แต่....
"อืมมของจริงไม่แบนแถมยังใหญ่อีกต่างหาก ซ่อนรูปนี่หว่า" .แต่เขาไม่ได้แค่แตะเขาบีบด้วย
"กรี๊ดดดดด ไอ่บ้าบีบทำไม!!!" ฉันตกใจที่เขาบีบหน้าอกก็เลยรีบกระชากมือเขาออก
"อ้าววใครจะไปรู้จู่ๆ ก็ให้จับนมฉันก็เลยบีบเพื่อพิสูจน์ความจริงแต่...ระดับฉันแค่จับคงไม่พอ"
"พี่จะทำอะไร" ฉันถามเขาเสียงสั่น
"แล้วคิดว่าฉันจะทำอะไรหลังจากที่จับนม" เขาพูดพร้อมกับก้มสายตามองมาที่หน้าอกของฉันอย่างจาบจ้วงก่อนที่จะมองมาที่ริมฝีปากของฉันด้วยสายตาสื่อความหมาย ซึ่งมันทำให้ฉันนึกถึงเหตุการณ์บางเหตุการณ์เมื่อหลายปีก่อนที่เกิดขึ้นในห้องนอนของเขา ฉันไม่น่าลืมตัวโมโหแล้วให้เขาแตะนมเลย อยากด่าตัวเองนัก ฉันลืมไปว่าตอนนี้ทั้งฉันทั้งเขาต่างก็โตกันหมดแล้วไม่ใช่เป็นเด็กแบบเมื่อก่อนที่เขาจะยอมให้เขาทำอะไรก็ได้
3ปีก่อน..
ตอนนั้นช่วงปิดเทอมแล้วอากาศก็ร้อนมากฉันก็เลยขอพ่อกับแม่ไปเล่นน้ำคลองหลังบ้านอิพี่ดินซึ่งตอนนั้นฉันว่ายน้ำแข็งแล้วทุกคนก็เลยไม่เป็นห่วง
"ไม่กลัวงูแล้วเหรอยัยกล้วยเน่า" ขณะที่ฉันเล่นน้ำอยู่เพลินๆจู่ๆก็มีเสียงที่โคตรจะเป็นมลพิษเอ่ยขึ้น พอหันไปมองก็เห็นอิพี่ดินยืนกอดอกมองฉันเล่นน้ำอยู่บนศาลาริมน้ำ
"ถ้ากลัวจะกล้าลงมาเล่นไหมล่ะถามโง่ๆ" ฉันตะโกนว่าออกไปทั้งๆที่ใจก็เริ่มกลัว
"ปากแบบนี้ถ้าจมน้ำลงไปอีกรอบอย่าหวังว่าจะลงไปช่วย" เหอะเขาพูดเหมือนกับว่าเขาเคยช่วยฉันอย่างงั้นแล่ะ คนอย่างเขาน่ะเหรอจะช่วยฉัน ขนาดตอนนั้นฉันเกือบจมน้ำเพราะเขาเขายังไม่คิดจะช่วยฉันเลยถ้าไม่ได้พี่แดนไทยลูกพี่ลูกน้องอิพี่ดินช่วยฉันคงจมน้ำตายไปตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว
"กล้วยก็ไม่หวังให้คนใจดำนิสัยไม่ดีแบบพี่ช่วยหรอก"
"หึใครมันจะดีเลิศแบบไอ้แดนเล่า"
"ใช่พี่แดนทั้งนิสัยดีทั้งสุภาพบุรุษไม่เหมือนใครบางคนแถวนี้หรอก แบร่!!!" ฉันแลบลิ้นใส่เขาก่อนจะว่ายน้ำไปอีกฝั่งเพราะไม่อยากอยู่ใกล้เขา
"เห้ยยัยกลัวย งู งู!!!" พี่ดินตะโกนเสียงดังอยู่บนฝั่งแต่ฉันไม่สนใจเพราะคิดว่าเขาแกล้งหลอกให้ฉันกลัว
"อย่ามาหลอกจ้างให้ก็ไม่เชื่อ" ฉันตะโกนบอกไปก่อนจะว่ายไปอีกฝั่งโดยไม่ทันมองว่ามันมีงูกำลังว่ายเข้ามาใกล้ฉัน
"ว๊ายยย งะ งะ งู ฮือออ งู ชะ ช่วยด้วย ฮือออออ" ฉันเป็นคนที่กลัวงูเอามากๆพอมันเลื้อยเข้ามาใกล้ฉันตกใจจนสติแตกทำอะไรไม่ถูก
ตู๊มมมมม!!!! พี่ดินกระโดดลงมาแล้วคว้าเอวฉัน ฉันพอมีที่ยึดเกาะก็รีบคว้าคอพี่ดินเอาไว้แน่นจากนั้นเขาก็ลากฉันไปบนฝั่งอีกฝั่งเพราะมันใกล้กว่าจะจะว่ายกลับไปฝั่งศาลาบ้านเขา เขาลากฉันขึ้นมาบนฝั่งซึ่งตอนนั้นฉันกินน้ำไปหลายอึกจนอิ่ม
"เกือบแล้วไหมล่ะ ถ้าฉันไม่ลงไปช่วยมีหวังเธอโดนงูตัวนั้นกัดตายแน่"
"ถ้าพี่ไม่ตะโกนโวยวายมันก็คงไม่เข้ามาใกล้หรอก"
"อ่อเธอหาว่าฉันทำให้งูตัวนั้นมันว่ายเข้าไปใกล้เธอว่างั้น"
"เออ"
"เหอะ"
"เอ่อ...แล้วนี่เราจะกลับยังไง" สุดท้ายก็เป็นฉันที่ต้องง้อถามเขา คือตอนนี้เราสองคนอยู่อีกฝั่งซึ่งเป็นป่าไม่มีบ้านคน ไอ้จะว่ายน้ำกลับก็ไม่กล้าเพราะฉันกลัวงูตัวนั้นมันยังอยู่ในน้ำ
"ก็ว่ายน้ำกลับไงถามโง่ๆ"
"แล้วพี่ไม่กลัวเหรองูตัวนั้นมันอาจจะยังอยู่ในน้ำก็ได้"
"กลัวทำไมแค่งู"
"แต่กล้วยกลัวอ่ะ"
"ถ้ากลัวก็เดินลัดเข้าป่าแล้วกลับบ้านเองส่วนฉันจะว่ายน้ำกลับ" พูดจบเขาก็กระโดดลงไปในน้ำแล้วว่ายน้ำกลับโดยทิ้งฉันไว้ตรงนี้ ฉันยืนมองเขาที่ตอนนี้ขึ้นฝั่งไปแล้วส่วนฉันยังอยู่ที่เดิม เขาไม่สนใจฉันเลยพอขึ้นฝั่งไปได้ก็เดินหายไปเลย
"ไอ้คนใจดำ ฮึก ฮึก" ฉันยืนร้องไห้อยู่ตรงนั้นคนเดียวก่อนจะหันหลังเข้าป่าเพื่อหาทางกลับบ้านซึ่งมันอาจจะใช้เวลานิดหน่อยแต่ก็ยังดีกว่าให้ว่ายน้ำกลับ
ฉันเดินเข้ามาเรื่อยๆซึ่งฉันไม่คุ้นทางเพราะไม่เคยว่ายมาฝั่งนี้ แล้วตอนนี้ก็กำลังจะมืด ฉันมองไปรอบๆด้วยความกลัว กลัวทั้งงูกลัวทั้ง...ผี>กลับมาที่ปัจจุบัน...
"จำเมื่อสามปีก่อนได้ไหมว่าฉันทำอะไรเธอ"
"มะ ไม่จำ ไม่มีอะไรต้องจำ"
"แน่ใจ??"
"เออ" พอฉันตอบไปแบบนั้นเขาก็กระชากตัวฉันให้เข้าไปใกล้แบบใกล้มากจนใบหน้าของฉันกับเขาแทบจะชนกันอยู่แล้ว เราสองคนจ้องตากันวูบหนึ่ง เขายิ้มให้ก่อนจะค่อยๆโน้มใบหน้าลงมาหาฉัน ฉันหลับตาลงจากนั้นก็...
ผลั๊ว!!!
ตุบ!!!
"โอ๊ยยยยยยัยกล้วยเน่าเธอต่อยฉันทำไมวะ" พอได้ยินเสียงร้องของคนตรงหน้าฉันก็ลืมตาขึ้นเพื่อดูผลงานของตัวเอง
"5555สมน้ำหน้าเป็นไงโดนหมัดกล้วยละเป็นไงหายหื่นบ้างยัง อย่าคิดจะมาจูบกล้วยอีกไม่งั้นจะเจอแบบนี้"
- ผู้เขียน
