สามปีผ่านไป...ณ งานรับปริญญา...
เจนลดาก็เรียนจบด้านคหกรรมตามที่เธอฝันเอาไว้ แถมเธอยังได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่งเลยด้วย ทำให้เธอนั้นสามารถเอาไปอวดครอบครัวของเธออย่างดีใจเลย เพราะกว่าจะได้เกียรตินิยมมามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยสักนิด
“เก่งมากลูก..สมกับเป็นลูกสาวของพ่อจริงๆ...มันต้องได้เกียรตินิยมแบบนี้แหละ...” เจมส์สวมกอดลูกสาวอย่างยินดีแล้วเขาก็เอ่ยชมลูกสาวไปแบบดีใจ
“ชมอย่างเดียวไม่ได้นะคะแด๊ด ต้องมีของขวัญให้สมกับค่าเหนื่อยของเจด้าด้วยนะคะ” เจนลดาพูดอ้อนไปก่อนจะถอนกอดออกมาแล้วมองหน้าพ่อของเธอด้วยรอยยิ้ม
“ต้องมีอยู่แล้วล่ะ ตามที่สัญญาไว้เลย...เชคเงินสดหนึ่งล้านบาท....อ่ะ เอาไปเลยลูกรัก...” เจมส์พูดไปก็ชูเชคเงินสดที่เขาที่เขาเตรียมมายื่นให้ลูกสาวไปตามที่ตกลงกันไว้ตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ๆแล้ว เขาก็ไม่คิดว่าลูกสาวเขาจะได้เกียรตินิยมจริงๆ เขาก็เลยต้องให้ตามที่สัญญาเอาไว้
“ขอบคุณค่ะแด๊ด...ต้องแบบน
