“แล้วตอนนี้เราไม่จริงจังกันตรงไหนล่ะคะ...” เจนลดาถามไป เพราะเธอก็รู้สึกว่าเธอและเขาต่างก็จริงจังด้วยกันทั้งคู่แล้ว
“ตราบใดที่เรายังไม่ได้ตกลงเป็นแฟนกับพี่ มันก็ถือว่ายังไม่จริงจังหรอก...เพราะฉะนั้นพี่ต้องทำให้เราตกลงเป็นแฟนกับพี่ให้ได้...” ธามไทพูดไปแบบมาดมั่น
“แล้วพี่ธามจะทำยังไงให้เจด้าใจอ่อนล่ะคะ...ไหนบอกมาสิคะ” เจนลดาเอามือกอดหน้าอกมองเขาไปด้วยรอยยิ้มกวนๆ
“พรึบ...” ธามไทพูดจบก็คุกเข่าลงไปต่อหน้าเจนลดาทันที
“พี่ธามจะคุกเข่าทำไมคะ ลุกขึ้นเดี๋ยวนี้เลยนะคะ เห็นไหมคะว่าคนมองเรากันใหญ่แล้ว...” เจนลดารีบบอกเขาไปแล้วเธอก็มองซ้ายขวาไปแบบอายๆ เมื่อเขาเล่นคุกเข่าอย่างกับจะขอเธอแต่งงานอย่างไงอย่างนั้น นี่เขาจะเล่นใหญ่ไปแล้วนะ
“ก็ปล่อยเขามองไปสิ...เราอยากรู้ไม่ใช่เหรอว่าพี่จะทำยังไงให้เราใจอ่อน...พี่ก็ทำให้ดูแล้วนี่ไง....เราขอให้พี่ขอเราเป็นแฟนที่โรแมนติกที่สุดไม่ใช่เหรอ พี่ก็กำลังทำให้แล้วนี่
