“แกคิดยังไงกับณิชาวะ …” เจไดถามไปตรงๆเลยเพราะเขาอยากจะรู้ว่าเพื่อนเขาคิดยังไงแบบชัดเจน
“อยู่ๆก็ถามซีเรียสกับฉันแบบนี้ทำไม หรือว่าแกจะจีบณิชา” ธามไทไม่ตอบแต่ถามกลับไป
“ฉันถามแกก็ตอบมาสิวะ…แกจะมาถามหยอกย้อนฉันทำไมเนี่ย สรุปแกคิดยังไงกันแน่วะ เอาจริงๆ” เจไดมองหน้าเพื่อนหนุ่มแล้วถามไปแบบจริงจัง
“ฉันก็คิดกับณิชาแค่เพื่อนนั่นแหละ ไม่ได้คิดจะสานต่ออะไรไปไกลกว่านั้น…ยิ่งฉันรู้ว่าแกเองก็ชอบณิชา ฉันก็ไม่เคยคิดจะยุ่ง….มีแต่ณิชานั่นแหละที่เข้ามายุ่งกับฉัน จนฉันไม่รู้จะทำยังไงแล้ว แกก็เห็นนิวะว่าณิชาเขาไม่เคยยอมแพ้เลย..” ธามไท
“มันก็จริง ณิชาเขาชอบแกมาตั้งแต่ปีหนึ่งแล้ว มันก็ยากที่เขาจะเลิกยุ่งกับแก…แล้วแกรู้ได้ยังไงว่าฉันชอบณิชา” เจได
“แกแสดงออกชัดเจนแบบนั้นใครจะมองไม่ออกบ้างวะ แกชอบเขาแกก็บอกเขาไปตรงๆเลยสิวะ” ธามไทแนะนำเพื่อนหนุ่มไป
“บอกยังไงล่ะวะต่อให้ฉันไม่พูด ณิชาก็รู้ว่าฉันชอบเขา แต่ว่าเขาไ
