พอเก็บของเสร็จเจไดและณิชาก็พากันเดินออกมาจากห้องสมุด และณิชาก็ไม่ได้เอารถเพราะเธอให้เพื่อนทั้งสองนั้นขับกลับบ้านไปให้แล้ว ทำให้เธอนั้นต้องจำใจกลับ้านกับเจไดอย่างเสี่ยงไม่ได้…
“เจได นี่มันไม่ใช่ทางกลับบ้านฉันนิ นายจะพาฉันไปไหนอีก…” ณิชามองเขาเลี้ยวไปอีกทางก็เอ่ยถามทันที
“ก็ไปหาอะไรทานไง นี่ก็เย็นแล้วด้วย เธอไม่หิวข้าวหรือไงหึ…” เจไดตอบไปแล้วมองหน้าเธอแบบกวนๆ
“แต่ฉันไม่อยากจะกินข้าวกับนาย เห็นหน้านายแล้วฉันกินไม่ลง…” ณิชาพูดประชดเขาไปอย่างอดไม่ได้
“ถ้าเธอไม่อยากกินข้าว เธออยากจะกินไอ้นี่แทนข้าวอีกสักรอบไหมล่ะ…ฉันให้โอกาสเธอเลือก..” เจไดพูดไปก็ก้มหน้าส่งสายตามาที่เป้ากางเกงของเขาให้เธอดู ว่าเธอจะเลือกอะไร
“ลามก…วันๆคิดแต่จะเอาอยู่ท่าเดียวหรือไง…ผู้หญิงมีตั้งเยอะแยะที่เข้าหานายน่ะ ทำไมมนายไม่ไปเอาห้ะ นายมายุ่งกับฉันทำไม ฉันไม่เข้าใจ” ณิชาพ่นคำถามใส่เขาไปอย่างอดไม่ได้
“ก็เพราะฉันชอบเธอไง…
