ตอนที่ 12
3296 คำ
20.30 น. ณ ร้านเหล้าชื่อดังแถวๆมหาวิทยาลัย
เจนลดาก็มานั่งดื่มกับเพื่อนๆสนิทของเธอนั่นก็คือแบมบี้ ไอริณและมิกกี้นั่นเอง ซึ่งทั้งสี่นั้นก็ดื่มกันไปพูดคุยกันไปแล้วก็ลุกเต้นกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งแฟนของไอริณนั้นมาพร้อมกับเพื่อนฝรั่งสุดหล่อของเขา ก็ทำให้โต๊ะของพวกเธอนั้นครึกครื้นมากขึ้น
“อื้อหือ มารอบนี้พี่แวนด์หล่อจังเลยนะคะ…ยิ่งมองก็ยิ่งหล่อ” เจนลดาพูดบอกไปแล้วมองหน้าของชายหนุ่มไปแบบชอบใจ เพราะตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอจนถึงตอนนี้พี่เขาเปลี่ยนไปมากเลย จนเธอเริ่มจะจำเค้าเดิมของเขาไม่ได้แล้ว
“ก็ต้องขอบคุณน้องเจด้านั่นแหละที่ช่วยเปลี่ยนโฉมให้เพื่อนพี่ รู้ไหมตอนนี้มันน่ะโคตรฮอตเลย สาวๆในคณะพากันกรี๊ดกร๊าดมันกันใหญ่เลยนะ…ตอนนี้มันเริ่มจะเป็นเสือแล้วนะรู้ไหม ฮ่าๆ ” ต้นพูดบอกไปแล้วก็ยิ้มไปอย่างอ่อนโยน
“จริงเหรอคะ แบบนี้พี่แวนด์ต้องมีแฟนหลายคนเลยสิคะ…” เจนลดาเอ่ยถามออกไปแซวๆ
“ไอ้ต้นมันก็พูดเวอร์ไป เสืออะไรกัน ไม่มี พี่ยังโสด ไม่ได้มีแฟนสักหน่อย…” แวนด์รีบปฎิเสธทันทีเพราะเขาไม่อยากให้เจนลดาเข้าใจผิด
“แล้วพี่แวนด์ชอบผู้หญิงแบบไหนล่ะคะ แบบแบมบี้พอจะผ่านไหมคะ…” แบมบี้พูดถามไปแล้วมองแวนด์ด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่มใส่แบบหยอกเย้า
“หรือว่าแบบมิกดีครับ….” มิกกี้พูดเสริมไปอีกคนแล้วก็ทำตาปริบๆใส่แวนด์ไปอย่างชอบใจ เพราะถ้าได้แบบนี้ เขาจะรักจะทะนุถนอมอย่างดีเลย
“แรดแล้วนะพวกแกน่ะ…พวกแกช่วยฉันปั้นพี่เขาให้หล่อราวเทพบุตรมากันแบบนี้ พวกแกยังจะกินพี่เขาอีกเหรอ ปล่อยพี่เขาไปเถอะย่ะ…ให้เขาได้ไปเจอคนดีๆเถอะ ใช่ไหมคะพี่แวนด์” เจนลดาพูดไปแล้วก็ยิ้มออกมา เพราะเพื่อนเธอแต่ล่ะคนน่ะจ้องจะกินเขากันทั้งนั้นเลย
“หึๆ…แล้วแกไม่คิดจะกินพี่เขาหรือไงจ้ะ สูงยาวเข่าดีขนาดนี้น่ะ…” ไอรีณเอ่ยถามไปอย่างอดไม่ได้ ส่วนแวนด์ก็รอลุ้นคำตอบของเจนลดาเช่นกัน
“แกยังจะถามอีกเหรอ ระดับนี้ใครจะกล้าปฎิเสธล่ะยะ…” เจนลดาพูดตอบไปแบบขำๆ แวนด็ได้ยินแบบนั้นก็อมยิ้มออกมา
“นี่พี่คิดถูกคิดผิดเนี่ย เหมือนพี่พาแวนด์มันมาให้พวกเราแทะโลมเลย ดูสิ เพื่อนพี่มันเขินหมดแล้ว” ต้นพูดไปอย่างอดไม่ได้
“เขินอะไรกันคะ โดนสาวๆจีบบ่อยชินแล้วมั้งคะพี่แวนด์…” เจนลดาเอ่ยถามออกไปแล้วก็ยิ้มให้เขา
“ถ้าคนอื่นจีบพี่ก็ไม่เขินเท่าไหร่หรอกครับ แต่ถ้าน้องเจด้าจีบพี่ พี่ก็เขินสิครับ” แวนด์พูดบอกไปปบบนั้นก็ทำให้เจด้าและทุกคนในโต๊ะนั้นอึ้งไปเลย เพราะเขาพูดแบบนี้หมายความว่าเจนลดาคือคนพิเศษสำหรับเขา
“อย่านะคะพี่แวนด์ อย่ามาเล่นกับไฟเชียวนะคะ หนูเอาจริงนะคะพี่….ฮ่าๆ…” เจนลดาพูดไปแล้วก็มองเขาแล้วยิ้มออกมา
“เอาจริงอะไรยะ ไหนแกบอกว่าแกกำลังตามจีบเพื่อนพี่ชายแกไง….แกอย่ามาทำเพื่อนของพี่ต้นเขาเสียใจนะยะ…” ไอรีณพูดไปเพื่อให้แวนด์รู้ว่าตอนนี้เพื่อนของเธอนั้นกำลังมีคนในใจอยู่ เพราะเพื่อนของเธอชอบพูดทีเล่นทีจริง เธอคิดว่าเขาน่าจะชอบเพื่อนของเธอ เธอเลยต้องบอกเขานัยๆแบบนี้ เขาจะได้ไม่เสียใจ
“หึ..? เจด้ากำลังตามจีบใครเหรอ” ต้นเอ่ยถามแทนเพื่อนของเขาทันที เพราะเขาเองก็พึ่งรู้นี่แหละ และเขาก็รู้ด้วยว่าเพื่อนของเขาชอบเจด้ามาตั้งแต่ที่รู้จักกันแรกนู้นแล้ว แค่มันไม่กล้าบอกเท่านั้นเอง เพราะปกติเขาชวนเที่ยวมันไม่เคยเลย แต่พอเขาบอกว่าจะมาเจอเจด้ามันไม่เคยปฏิเสธเลยสักครั้ง
“ก็พี่ธามไท หนุ่มวิศวะสุดฮอตของมหาลัยเราไงคะ…พี่ต้นกับพี่แวนด์รู้จักไหมคะ” ไอริณพูดบอกไปแล้วเอ่ยถามทันที
“อ่อ พวกพี่ไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัวหรอก แต่เขามีชื่อเสียงในมหาลัยเรา ก็พอจะรู้มาบ้าง…แต่ว่าเจด้าจะจีบติดเหรอ พี่เห็นมีสาวๆชอบเขาเป็นพรวนเลยนะ…” ต้นพูดบอกไปตรงๆแล้วเอ่ยถามไป
ส่วนแวนด์พอรู้ว่าคนที่เจนลดากำลังตามจีบนั้นเป็นหนุ่มฮอตของมหาลัยเขาก็ไม่ได้กังวลใจอะไร เพราะเขาคิดว่าธามไทคงไม่ได้สนใจอะไรเธอ เพราะที่ผ่านมาเขาก็ไม่เคยเห็นผู้ชายคนนี้จะคบกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แล้วสาวๆที่เข้าหาเขาส่วนใหญ่ก็เป็นพวกสวยๆทั้งนั้น ถึงแม้ว่เจนลาดจะสวยไม่แพ้ผู้หญิงคนอื่นแต่เขาว่าเธอไม่น่าจะใช่สเปคที่ผู้ชายคนนั้นชอบ เขาเลยโล่งใจไป เพราะเธอจีบไม่ติดแน่
“จีบติดไม่ติดยังเจด้าก็จีบพี่เขาแล้วล่ะค่ะ ตอนนี้ถึงขั้นรุกไปสมัครชมรมว่ายน้ำเพื่อนได้ใกล้พี่เขาเลยนะคะรู้ไหม…” แบมบี้พูดเสริมไป
“เริด…เพื่อนฉันมันตัวจี๊ดจริงๆ รุกจีบเขาถึงที่เลยจ้า….แล้วคืยหน้าไปถึงไหนแล้วยะ ไหนเล่ามาสิ” มิกกี้พูดไปอย่างชอบใจ ก่อนจะเอ่ยถามไปอย่างอยากรู้
“ก็ไม่มีอะไรมากอ่ะแก พี่เขาก็เย็นชาใส่ฉันเหมือนเดิม…ไม่รู้จะเล่นตัวไปถึงไหน” เจนลดาพูดบอกไปแบบนั้นเพราะเธอไม่อยากจะเม้าท์มากเกินไป เพราะยังมีแวนด์และต้นอยู่ด้วย เธอจะกล้าเม้าท์ยังไงล่ะว่าเธอไปอมนกเขาเขามาแล้วน่ะ
“บางทีเขาอาจไม่ได้เล่นตัวก็ได้แก แต่เขาแค่ไม่ได้สนใจแก ฮ่าๆ…ฉันว่าแกมองหาคนอื่นที่เขาสนใจแกดีกว่านะ…แบบนั้นไม่ต้องเหนื่อยเลยด้วย ชอบคนที่เขาชอบเราดีกว่า” ไอรีณพูดบอกไปแล้วแลไปทางแวนด์อย่างอยากจะช่วยเขา
“ใครจะมาชอบฉันยะ แกไม่เห็นเหรอว่าสภาพฉันตอนไปเรียนน่ะอย่างกับยัยป้า…แค่เดินผ่านผู้ชายยังไม่มองเลย” เจนลดาพูดบ่นไป เพราะเธอจะสวยก็ต่อเมื่อออกมาเที่ยวเท่านั้นแหละ ตอนเรียนเธอก็ยังเป็นยัยเฉิ่มเหมือนเดิม
“ทำไมเป็นแบบนั้นล่ะ สวยขนาดนี้ไม่มีใครสนใจจริงเหรอ” แวนด์ทำหน้าขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ
“อ่อ พอดีพ่อกับพี่ชายของเจด้าเขาไม่ให้เจด้าแต่งตัวเซ็กซี่ไปเรียนน่ะค่ะ เขาให้เจด้าแต่งตัวเรียบร้อยเป็นเด็กเนิร์ดไปเรียนเพื่อนแลกกับซื้อรถให้เจด้าไปเรียนน่ะค่ะ เจด้าก็เลยไม่ได้เป็นสาวฮอตกับเขาเลย…เฮ้อ พูดไปแล้วก็น่าเสียดายจริงๆ” เจนลดาพูดตอบไปแบบบ่นๆก็ถอนหายใจออกมาทันที
“หึๆ…แบบนั้นก็ดีแล้วไง…ไม่ต้องไปอยากฮอตหรอก ” แวนด์พูดไปแล้วก็ยิ้มออกมาอย่างชอบใจ เพราะเขาก็พึ่งรู้นี่แหละว่าเธอทำแบบนั้น
“พี่แวนด์เป็นหนุ่มฮอตแล้วก็พูดได้สิคะ คอยดูนะคะ ขึ้นปีสองเมื่อไหร่ เจด้าจะสวยแซ่บให้ดู” เจนลดาพูดไปแล้วยิ้มออกมา ทำให้แวนด์ยิ้มตอบไป เพราะกว่าเธอจะปีสองเขาคงมีเวลาทำคะแนนจีบเธออีกนานเลย
ด้านแบมบี้ที่นั่งฟังอยู่นั้นก็ยิ้มออกมา แล้วสายตาของเธอก็ไปเจออาจารย์คิมสุดหล่อของเธอกำลังนั่งดื่มอยู่กับเพื่อนๆของเขา มันก็ทำให้เธอนั้นมองไปละสายตาเลย เธอไม่คิดเลยว่าอาจารย์สุดหล่อของเธอจะมาเที่ยวกลางคืนแบบนี้กับเขาด้วย
“แบมบี้ แกมองอะไรน่ะ อย่าบอกนะว่าแกมองผู้ชายน่ะ ไหนคนไหน หล่อไหม” มิกกี้เอ่ยถามเพื่อนสาวออกไป เพราะเห็นแบมบี้เอาแต่มองไปทางด้านข้างจนไม่หันมาฟังที่พวกเขากำลังพูดคุยกันอยู่เลย
“เปล่าๆ…ฉันไม่ได้มองใคร ฉันแค่มองหาพนักงานเท่านั้นเอง เหล้าจะหมดแล้วไง” แบมบี้พูดบอกไปแค่นั้น แล้วเธอก็ละสายตาจากอาจารย์หนุ่มมา
“เดี๋ยวพี่ไปสั่งเอง พี่จะออกไปสูบบุหรี่ที่ห้องน้ำพอดี…” ต้นพูดบอกไปแล้วเขาก็ลุกขึ้นทันที
“รีบไปรีบมานะคะ อย่ามัวไปเหลวไหลล่ะค่ะ” ไอริณพูดบอกไปด้วยเสียงเข้มแบบหวงๆเขา เพราะเขาน่ะมักจะมีสาวๆเข้าหาตลอด จนเธอนั้นตามหึงหวงเขาตลอด
“ครับที่รัก เดี๋ยวพี่กลับมานะครับ จุ๊บ…ฝากเพื่อนพี่ด้วยนะครับน้องๆ…เดี๋ยวพี่มา” ต้นตอบไปก็หอมแก้มแฟนสาวอย่างเอาใจ ก่อนจะฝากเพื่อนหนุ่มไว้แล้วเขาก็ดินออกไปสั่งเหล้าที่เคาน์เตอร์ จากนั้นก็เดินไปทางห้องน้ำทันที ส่วนไอริณก็มองตามไปแบบจดจ้องเลย
“แก..มองตามขนาดนี้ไม่ตามไปเลยล่ะ แกจะหวงอะไรนักหนาหึ พี่ต้นเขาก็ออกจะรักแกจะตายไป” เจนลดาพูดออกไปอย่างอดไม่ได้
“เขารักฉันก็จริง แต่มันก็ไม่แน่หรอกแก สมัยนี้ผู้หญิงหน้าด้านมันเยอะ รู้ว่าเขามีแฟนแล้วมันก็มีนะที่หน้าด้านจะยุ่งของของคนอื่นเขาให้ได้น่ะ ฉันรักของฉัน ฉันไม่อยากเสียเขาไปก็ต้องเฝ้าให้ดีสิแก…” ไอริณพูดไปแล้วทำหน้าเซ็งๆออกมา
“มีแฟนหล่อตั้งทำใจนะคะเพื่อน….มาค่ะ เอาแต่พูดกันไม่ได้ชนแก้วกันเลย มาครับพี่แวนด์ ชนแก้วกันครับ…มาแล้วไม่เมาไม่ให้กลับนะครับพี่” มิกกี้พูดกับเพื่อนไปก็หันไปชวนแวนด์ชนแก้วทันที
จากนั้นทุกคนก็ดื่มกันไปพูดคุยกันไปจนเพลงในร้านครึกครื้นมากขึ้นเจนลดาและแบมบี้ก็ลุกขึ้นเต้นกันอย่างสนุกสนาน เจนลดาก็ไปชวนแวนด์ให้มาเต้นกับเธอ ส่วนแบมบี้ก็ชวนมิกกี้มาเต้นกับเธออย่างแซ่บๆเลย จนโต๊ะของเธอนั้นโดดเด่นมากๆเพราะสองสาวเล่นเต้นแล้วโยกย้ายส่ายสะโพกกันอย่างยั่วยวนเลย
“อื้อหือ โต๊ะนั้นแซ่บว่ะ..อยากจะเป็นผู้ชายสองคนนั้นจริงๆ” เพื่อนในกลุ่มของคิมพูดขึ้นมา ทำให้คิมนั้นหันไปมองแล้วเขาก็เห็นว่าผู้หญิงสองคนนั้นหน้าตาคุ้นๆ เขาก็มองอย่างจดจ้องเลย
“เห้ย..นั่นมันเด็กสองคนนั้นนิ…เข้ามากันได้ยังไงวะ” คิมพูดออกไปแบบตกใจ เพราะเขาไม่คิดว่าเด็กสาวที่พึ่งเข้ามาในชมรมของเขานั้นจะมาเที่ยวที่แบบนี้ได้ เพราะพวกเธออยู่แค่ปีหนึ่งเอง อายุของพวกเธอยังไม่ถึงยี่สิบเลย แล้วพวกเธอเข้ามานั่งดื่มที่ร้านเหล้าแบบนี้ได้ยังไง…
“แกรู้จักเหรอวะ สวยโคตรๆเลย ไปพามาให้พวกฉันรู้จักหน่อยสิวะ…” เพื่อนของคิมพูดบอกไปอย่างสนใจในตัวเด็กสาวสองคนนั้น
“นั่นมันนักศึกษาของฉันโว้ย….พวกแกอย่าไปยุ่งนะ ยังเรียนแค่ปีหนึ่งกันอยู่เลย” คิมพูดบอกไปแบบเตือนๆเพื่อนหนุ่ม
“จริงเหรอวะ ฉันก็นึกว่าอายุยี่สิบกว่ากันแล้วนะนั่น ดูสาว ดูสวย ดูฮอต ไม่เหมือนเด็กอายุสิบแปดสิบเก้าเลยว่ะ…แล้วนี่พนักงานร้านแกให้เข้ามาได้ยังไงวะ อายุยังไม่ถึงยี่สิบเลยนะนั่น…” เพื่อนของคิมพูดบอกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“อืม..นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันอยากจะรู้…พวกแกดื่มกันไปก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา….” คิมตอบไปแล้วมองไปทางนั้นแบบจดจ้อง เพราะเขาสั่งห้ามพยักงานแล้วว่าเด็กอายุต่ำกว่ายี่สิบห้ามเข้า แล้วนี่สองคนนั้นมาโผล่ที่นี่ได้ยังไงกัน คิดได้แค่นั้นคิมก็ลุกออกไปเพราะเห็นเด็กสาวเดินไปทางห้องน้ำพอดี
ด้านแบมบี้ที่เดินมาเข้าห้องน้ำนั้นพอทำธุระเสร็จแล้วเธอก็เดินออกมาจากห้องน้ำหญิง แล้วเธอก็เจอกับอาจารย์สุดหล่อของเธอพอดี เธอก็ยิ้มออกมาด้วยสายตาเคลิบเคลิ้ม
“อาจารย์คิม….มายืนทำอะไรตรงนี้คะ…” แบมบี้ถามไปด้วยเสียงเมาๆ แล้วเธอก็มองเขาแล้วยิ้มออกมา เพราะตอนเป็นอาจารย์ในมหาลัยเธอก็ว่าเขาหล่อแล้วนะ พอเขามาอยู่ในร้านเหล้าแบบนี้แล้วเธอก็รู้สึกว่าเขาดูทรงแบดๆหล่อเทห์ไปอีกแบบ
“ก็มารอเจอเรานี่แหละ มาคุยกันหน่อย…พรึบ…” คิมพูดจบกํบจับข้อมือของเด็กสาวแล้วเขาก็พาเดินอ้อมไปทางด้านหลังร้านทันที ก่อนจะเปิดประตูแล้วเลี้ยวไปทางห้องทำงานของเขาที่อยู่หลังร้าน
แบมบี้ก็มองแบบงงๆว่าอาจารย์คิมจะพาเธอไปไหน เธอก็ขมวดคิ้วแบบสงสัยว่าเขาพาเธอเข้ามาหลังร้านได้ยังไงเพราะมันเข้าได้เฉพาะพนักงานนิ จนมาถึงหน้าห้องหนึ่งแล้วเจอพนักงานพูดขึ้นมา
“อ่าวคุณคิม…หิ้วสาวเข้าห้องอีกแล้วเหรอครับ…คนนี้สวยน่ารักนะครับเนี่ย…” พนักงานเอ่ยแซวคิมอย่างกันเองก็ทำให้แบมบี้มองอย่างสงสัยเลยว่าเขาเป็นใคร ทำไมสนิทกับพนักงานในร้านขนาดนี้
“อยากโดนไล่ออกหรือไง…ไปไกลๆ อย่ามารบกวนฉัน” คิมพูดจบก็เปิดประตูห้องทำงานของเขาเข้าไป แล้วเขาก็ดึงมือของแบมบี้เข้าไปกับเขาทันที ก่อนประตูห้องจะปิดลง
“อ่อ อาจารย์พาแบมเข้ามาในนี้ทำไมคะ…นี่มันห้องใครอ่ะคะ…” แบมบี้ที่มึนเมานั้นก็ยังพอมีสติรับรู้อยู่บ้างนั้นก็เอ่ยถามออกไปทันที
“ห้องทำงานฉันเอง…ข้างนอกมันเสียงดัง ฉันคุยกับเธอไม่รู้เรื่องเลยพาเข้ามาในนี้ นั่งสิ…” คิมพูดไปแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงานของเขา แล้วเขาก็หันมาบอกเธอให้นั่งลง
“ห้ะ! ห้องทำงานของอาจารย์เหรอคะ อย่าบอกนะว่าอาจารย์เป็นเจ้าของที่นี่น่ะ” แบมบี้ได้ยินแบบนั้นก็รีบถามไปทันที เพราะถ้าใช่นี่มันเหนือความคาดหมายมากเลยนะ
“อืมใช่…ทำไมต้องทำหน้าตาตกใจซะขนาดนั้นด้วย มันแปลกมันหรือไงที่ฉันเป็นเจ้าของที่นี่น่ะ…” คิมถามไปอย่างอดไม่ได้
“แปลกสิคะ ก็อาจารย์เป็นอาจารย์สอนในมหาลัยนิคะ พออาจารย์มาเปิดร้านเหล้าแบบนี้แล้วมันแปลกอ่ะค่ะ..แล้วบุคลิกของอาจารย์ก็ต่างจากที่อยู่ในมหาลัยด้วย สรุปแล้วอาจารย์เป็นคนแบบไหนอ่ะคะ…” แบมบี้พูดบอกไปตรงๆ เพราะตอนนี้เขาดูแบบแบดบอย ไม่เหมือนกับอาจารย์สุดหล่อที่แสนสุภาพเหมือนตอนกลางวันที่เธอเจอเลย
“ฉันจะเป็นคนแบบไหนมันไม่ใช่เรื่องของเธอ เพราะฉันทำหน้าที่ของฉันอย่างดี รวมถึงการเป็นเจ้าของร้านเหล้านี้ด้วย ที่ฉันพาเธอมาที่นี่เพราะฉันอยากจะรู้ว่าทำไมเธอถึงเข้ามาดื่มเหล้าในร้านฉันได้….พนักงานของร้านฉันให้เธอเข้ามาได้ยังไง…เธอแอบยัดเงินใช่ไหม…” คิมเอ่ยถามออกไปแล้วมองหน้าของแบมบี้อย่างจดจ้องเลย
“อ่อ…เปล่านะคะ แบมบี้ไม่ได้ยัดเงินค่ะ…” แบมบี้เจอคำถามนี้ไปก็ถึงกับตอบไม่เป็นเลยทีเดียว ทำไมเธอซวยแบบนี้ มิกกี้นะมิกกี้ พามาร้านใครไม่พามา ดันพามาร้านอาจารย์สุดหล่อของเธอได้ แล้วดูสิ ตอนนี้หน้าของเขาดูเคร่งเครียดและจริงจังกับการที่จะรู้มากว่าเธอเข้ามาได้ยังไง
“แล้วเธอเข้ามายังไง ตอบมา!...” คิมเอ่ยถามเสียงเข้มแล้วมองแบมบี้แบบจดจ้อง
“ก็เดินเข้ามานั่นแหละค่ะ อาจารย์จะซีเรียสไปทำไมล่ะคะ หนูไม่ได้มากินเหล้าฟรีๆสักหน่อย…อาจารย์ไม่ต้องอยากรู้หรอกค่ะว่าพวกหนูเข้ามากันยังไง…ต่อไปจะไม่มาแล้วล่ะคะ เจ้าของร้านดุอย่างหมาแบบนี้” แบมบี้พูดตอบไปแล้วก็ประชดเขาไปอย่างอดไม่ได้
“นี่เธอเอาฉันไปเปรียบกับหมาเลยเหรอ…” คิมมองหน้าเธอแล้วพูดไปอย่างโมโหที่เธอเอาเขาไปเปรียบกับหมา
“ก็อาจารย์ดุเหมือนหมาจริงๆนิคะ แค่เข้ามาดื่มเหล้าที่ร้านเอง จะอะไรนักหนาคะ ช่วยใจดีให้มันเหมือนกับตอนกลางวันได้ไหมคะ เพราะตอนนี้อาจารย์อย่างกับคนล่ะคนเลยค่ะ…” แบมบี้พูดไปแล้วมองเขาแบบค้อน
คิมได้ยินเธอพูดออกมาแบบนั้นก็อึ้งจนพูดไม่ออกเลย นี่ขนาดเขาว่าแล้วเธอยังจะพูดตอบมาแบบนั้นอีก ทำไมเด็กคนนี้ถึงได้ต่อปากต่อคำเก่งนักนะ
“ตอนนี้มันไม่ใช่เวลาที่ฉันจะมาเป็นอาจารย์ใจดีของเธอ แต่ฉันเป็นเจ้าของร้านนี้ และฉันก็อยากรู้ว่าพนักงานของฉันทำไมอนุญาติให้เด็กอายุต่ำกว่ายี่สิบปีเข้ามาดื่มเหล้าที่นี่ได้…ทีนี้เธอจะตอบคำถามฉันได้หรือยัง” คิมพูดไปแล้วมองเธอแบบจดจ้อง
“อ่อ ที่แท้ก็อยากรู้เพราะแบบนี้นี่เอง…งั้นถ้าอาจารย์บอกว่ามันไม่ใช่เวลาที่อาจารย์จะมาเป็นอาจารย์ตอนนี้ งั้นหนูของเรียกอาจารย์ว่าพี่คิมได้ไหมคะ…” แบมบี้พูดไปแล้วก็เอามือท้าวคางมองเขาด้วยรอยยิ้มสดใส
“ไม่ได้..เป็นเด็กเป็นเล็กอย่ามาเล่นหน้าเล่นตาใส่ผู้ใหญ่แบบนี้นะ…ตอบคำถามที่ฉันถามมาเดี๋ยวนี้ อย่ามาทำสายตาอ่อยฉัน…” คิมเห็นเธอถามมาแบบนั้นก็รู้สึกประหม่าทันที เพราะเธอพูดแบบนี้หมายความว่าไง เธออ่อยเขางั้นเหรอ..คิมคิดในใจอย่างอดไม่ได้
“หึๆ อาจารย์รู้ด้วยเหรอคะว่าหนูอ่อย…งั้นอาจารย์อยากจะเป็นผู้ใหญ่ที่เล่นกับเด็กตัวเล็กๆแบบหนูไหมล่ะคะ…หนูเยเก่งนะคะ…” แบมบี้พูดตอบไปแล้วมองเขาด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะมองสบตากับเขาแล้วขยิบตาให้เขาไป
- ผู้เขียน
