ด้วยความตื่นเต้นหรืออะไรไม่แน่ใจ ฉันตื่นนอนตั้งแต่เช้ามืด อาบน้ำ แต่งตัว สวมชุดแสนแพงที่คุณบีสต์ซื้อให้นั่งรอเขาตอนแปดโมงตรง ป้ามาลีเข้ามาทำความสะอาดทุกวันถึงกับตกใจ เพราะปกติแล้วหากไม่มีเรียน การตื่นเช้าจะไม่ใช่เรื่องพบเจอบ่อยสำหรับฉัน
ใช่ว่าตื่นสายเสมอ แต่เพราะสะดุ้งตื่นกลางดึกเกือบทุกคืนทำให้นอนไม่พอ มันส่งผลให้ทุกอย่างในร่างกายรวนไปหมด ไม่เว้นแม้กระทั่งเวลานอน
“ตื่นเช้า” คุณบีสต์เดินปิดปากหาวออกมาจากห้องนอน ทั้งหัวยุ่ง ๆ ตาบวมแดงอย่างคนเพิ่งตื่น “แต่งตัวเสร็จแล้วด้วย” ตาคู่สวยหรี่ลงเล็กน้อย เขาย่นคิ้วมองฉัน
“อรุณสวัสดิ์ค่ะ” รีบเบือนหน้าหนีไปทางอื่น เพราะภาพตรงหน้าทำให้ต้องกลืนน้ำลายเหนียว ๆ ลงคออย่างยากลำบาก
เขาไม่ได้ถอดผ้าหรือเปลือยอยู่ ซ้ำยังแต่งตัวครบทุกชิ้น ทว่าทำไมกันนะฉันถึงได้เขินตอนจ้องมองเขาในสภาพนี้ มันดูเซ็กซี่ราวกับชายหนุ่มเปิดเปลือยทุกอย่างตรงหน้า
“หื่น”
สะดุ้งสุดตัว
