“มาอยู่นี่เอง พี่หาหนูทั่วเลย”
ตัวฉันแข็งทื่อทันทีที่ได้ยินเสียงคุณบีสต์ มือที่กำลังเอื้อมจับหนามแหลมของกุหลาบพลันชะงักค้างกลางอากาศ หากเป็นเมื่อชั่วโมงก่อนหน้ามั่นใจได้ว่าคงรีบหันไปกระโดดกอดเขา และถามถึงเรื่องที่อยู่ทนายบัญชาด้วยความกระตือรือร้น แต่ตอนนี้ฉันกลับเม้มปากแน่น พยายามขืนตัวกลั้นอารมณ์สุดขีดเพื่อไม่ให้หยดน้ำตาไหลรินออกมา
พอไม่โต้ตอบกับเสียงนั้น ร่างใหญ่ก็เดินเข้ามาประชิดจนรู้สึกถึงไออุ่นและน้ำหอมกลิ่นโปรดของตัวเอง
“เป็นอะไร ทำไมเงียบไปครับ”
จึงรีบหมุนตัวไปเผชิญหน้า ยืดตัวขึ้นกอดคอเขาหลวม ๆ เบียดร่างกายเข้าหาอย่างออดอ้อน พลันคิ้วที่ขมวดกันแน่นถึงได้คลายออก
“เรื่องทนายบัญชาเป็นยังไงบ้างคะ คุณภัทรให้อะไรพี่มาหรือเปล่า” ฝืนยิ้มอย่างสุดตัว งัดเอาวิชาแอ็กติงมาใช้ทั้งหมดเพื่อให้ไม่เป็นที่สงสัย ฉันจะให้เขารู้ไม่ได้ว่าตอนนี้ความรู้สึกข้างในได้เปลี่ยนไป
ฉัน…ไม่ได้รู้สึกแบบนั้น
