“ครับ ผมรวย รวยมาก รวยขนาดที่เล่นสกปรกโกงเอาตึกเก่า ๆ ราคาไม่กี่ล้านของป้าแล้วทุบมันทิ้งแบบไม่เสียดายได้” เขายิ้ม แต่สายตาไม่ ป้าวันที่ทำหน้าสงสัยใคร่รู้ถึงกับหุบหน้าแทบไม่ทัน “ช่วยอย่าส่งสายตาดูถูกใส่แฟนผมด้วยนะครับ กลับไปกอดโฉนดตึกตัวเองไว้ให้แน่นจะดีกว่านะ”
พูดจบคนตัวสูงก็ลากกึ่งจูงฉันออกห่างจากป้าวัน เขากำมือฉันแน่นเป็นนาที ก่อนจะคลายมันออกแล้วยกมือลูบหัวฉันแทน
“ไวต์ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ต้องปลอบ”
“ใครปลอบกัน แค่ชอบลูบหัวเพราะขนนุ่ม”
คงคิดว่าฉันเป็นลูกหมาจริง ๆ สำหรับเขาฉันคงเป็นได้แค่นั้น
“ผมต่างหากค่ะ ไวต์ไม่ใช่แมวนะคะ”
“ก็ไม่ใช่ แต่เป็นเจ้าหญิงตัวน้อย ๆ ที่ผมต้องคอยพิทักษ์ไง” รอยยิ้มแสนอบอุ่นทำบรรยากาศระหว่างเรากลับมาดีอีกครั้ง
วันนี้ทั้งวันคุณบีสต์ตามใจฉันทุกอย่าง พาไปเล่นเกมไร้สาระ พาไปหยอดกาชาปองเกือบหมดตู้ ทั้งยังพากินทุกอย่างที่ฉันอยาก ดูแลกันดีมากแบบไม่เคยทำมาก่อน
เราสองคนใช
