สีหน้าของพิษณุเต็มไปด้วยความผิดหวังและเสียดาย
“ไม่ไปไม่ได้เหรอหนูเดือน”
“เดือน... ต้องไปจริงๆ ค่ะคุณท่าน”
หล่อนไม่สามารถทนอยู่ที่นี่ และทนมองลมทะเลกับศศิกานต์เคียงคู่กันได้จริงๆ
หล่อนหวังว่าเวลาจะทำให้หัวใจเข้มแข็งขึ้น และเมื่อวันนั้นมาถึง หล่อนจะกลับมารับใช้พิษณุอีกครั้งอย่างแน่นอน
“หนูเดือนไม่อยู่ที่นี่แล้ว ฉันก็เหมือนสูญเสียลูกสาวไปยังไงยังงั้นเลย”
“เดือน... จะรีบกลับมาค่ะ...”
น้ำตาที่พยายามห้ามเอาไว้ตอนนี้ไหลรินออกมาอาบสองแก้ม
เมื่อต้องจากลาจริงๆ หล่อนก็อดที่จะอาลัยไม่ได้ และก็รู้สึกผิดกับผู้มีพระคุณอย่างพิษณุเหลือเกิน
“เดือนจะรีบกลับมา... ดูแลคุณท่านให้เร็วที่สุดนะคะ...”
“งั้นบอกได้ไหมว่าเหตุผลอะไร ทำให้หนูเดือนต้องไปจากที่นี่กะทันหันแบบนี้”
“เพราะเดือนทำตัวเองค่ะ...”
เมื่อหญิงสาวตอบสั้นๆ เพียงเท่านั้น พิษณุก็มีมารยาทพอที่จะไม่คาดคั้นอยากรู้ในสิ่งที่สกาวเดือนไม่อยากจะบอ
