หญิงสาวผงกศีรษะตอบรับทั้งน้ำตา
“เดือน... แอบรักคุณลมมาตลอดค่ะ รักทั้งๆ ที่รู้ว่าคุณลมเกลียด...”
“ฉันไม่เคยเกลียดเธอ”
“แต่ตอนนั้น... เดือนคิดว่าคุณลมเกลียดเดือนนี่คะ...”
“ถ้าฉันเกลียดเธอ ฉันจะ... จับเธอกินแบบนั้นทุกคืนได้ยังไงกันล่ะ”
เมื่อเขาพูดถึงเรื่องความสัมพันธ์ลึกซึ้งระหว่างกัน สองแก้มนวลที่แม้จะเปียกปอนคราบน้ำตาก็มีจุดสีแดงขึ้นโดยอัตโนมัติ
“ฉันน่ะ... ยังมีความลับอีกอย่างที่ต้องบอกเธอก่อนตาย...”
“คุณลม... อย่าพูดคำว่าตายอีกนะคะ เดือนใจคอไม่ดี... เดือนไม่อยากให้คุณลมตาย... เดือนรักคุณลม...”
หัวใจของลมทะเลเต็มไปด้วยกลีบดอกไม้มากมาย ความสุขกำลังรัดรึงจนแทบจะสำลักออกมาอยู่แล้ว แต่กระนั้นฉากละครก็ต้องแสดงให้จบ
“จำคืนนั้นได้ไหม... คืนที่ฉันบุกไปปล้ำเธอน่ะ”
คนถูกถามหน้าแดงระเรื่อ ก้มหน้าหลบสายตาคมเข้ม
“จำ... ได้ค่ะ... คืนนั้นคุณลม... ถูกวางยา... และก็เมาด้วย...”
“เมาน่ะใช่ แต่ถูก
