สกาวเดือนนิ่งไปชั่วขณะ สมองพยายามนึกทบทวนกับสิ่งรอบตัวที่เกิดขึ้น
ร่างกายของลมทะเลอบอุ่นไม่ได้เย็นชืดเหมือนคนตาย
หญิงสาวลองหยิกที่แขนของตัวเอง ก็พบกับความเจ็บแปลบ
เจ็บ...
งั้นก็แสดงว่าหล่อนไม่ได้ฝันไปน่ะสิ
“คุณลม... ยังไม่ตายเหรอคะ...”
หล่อนค่อยๆ ดันตัวเองออกมาจากอ้อมกอดของลมทะเล และก็จ้องมองสบตากับเขา
ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเกลื่อนไปด้วยรอยยิ้ม ก่อนที่ปากหยักสวยจะขยับ
“ฉันยังไม่ตาย... ฉันยังอยู่กับเธออีกนาน สกาวเดือน...”
“คุณลม... ป่วยหนักนี่คะ คุณหมอบอกเดือนแบบนั้น...”
“ฉันขอโทษ ฉันขอร้องให้คุณหมอช่วยแกล้งพูดแบบนั้นเองล่ะ”
เมื่อตั้งสติได้แล้ว และรู้ชัดเจนว่าตัวเองถูกต้มจนเปื่อย สกาวเดือนก็ดิ้นรนจะออกจากอ้อมแขนของลมทะเลทันที
และก็ต่อว่าเขาด้วยความโมโห แต่ชายหนุ่มไม่ปล่อย กอดรัดหล่อนแน่นยิ่งขึ้น
“คนเจ้าเล่ห์... ปล่อยเดือนนะ ปล่อยนะ!”
“ไม่ปล่อย ฉันจะไม่ปล่อยเธอไปไหนอีกแล้ว ฉันรั
