“เห็นดุ ๆ อย่างนั้น ได้ข่าวว่ากลัวเมียสุดๆ”
เสียงล่ำลือในหมู่ครูด้วยกัน บอกว่าครูชาติชายกลัวเมียจนไม่กล้ามองแม้แต่หมาตัวเมีย ซึ่งแน่นอนว่ามันต้องเป็นความภาคภูมิใจของครูกมลชนก ที่สามารถควบคุมผัวเจ้าชู้ไว้ในกรงเล็บได้อยู่หมัด
“ฮึ!” ดุจดารายิ้มเยาะอย่างขำขัน นับเป็นตลกร้ายอีกเรื่องที่ทำให้เธออารมณ์ดี
“อิจฉาครูนกจัง ที่ได้ผัวดี...” ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้น ซึ่งเป็นสายจากผู้อำนวยการสาธิตนั่นเอง ตาแก่ก็ยังคงวอแวเว้าวอนขอให้เธอไปเล่นที่ห้องทำงานด้วยไม่เลิก หากไม่ใช่เพราะอยากปั่นหัวให้ลุ่มหลงและต้องการผลประโยชน์ในเรื่องงาน เธอก็คงหาเรื่องปฏิเสธไปแล้วล่ะ
“อะ ๆ รับก็ได้” เธอยอมกดรับโทรศัพท์ของตาแก่ขณะเดินผ่านหน้าห้องสำนักงานผู้อำนวยการ “ค่ะ ผอ.”
“มาหาผมที่ห้องหน่อยสิ”
“เอาไว้หลังเลิกเรียน หนูจะดิวไปนะคะ แต่ตอนนี้หนูขอทำหน้าที่ของหนูก่อน” บอกแค่นั้นแล้วกดวางสาย จากนั้นก็เดินต
