“ขอบคุณนะคะพี่เป้”
“ใจเย็น ๆนะนุ่น ยังไงนุ่นก็ยังมีพี่นะ”
“ค่ะนุ่นรู้ เพราะมีพี่นี่แหละ นุ่นถึงได้เบาใจ แต่นุ่นยังไม่บอกใครเรื่องนี้นะคะ”
“ถ้ามันทำให้นุ่นสบายใจก็ไม่ต้องไปบอกใครหรอก คนเดี๋ยวนี้ไม่ชอบเห็นใครดีกว่า ถ้าล้มก็รีบข้ามทันทีเลยล่ะ”
“งั้นพรุ่งนี้พี่เป้มาหานุ่นได้มั้ยคะ”
“เดี๋ยวพี่ดูก่อนนะว่างานเลิกกี่โมง แต่ถ้าติดงานจริง ๆ เราค่อยโทรคอลกันก็ได้ เราคุยกันทั้งคืนก็ยังได้ ดีมั้ยที่รักของพี่”
เมื่อได้รับการปลอบใจจากคนรักประมาณห้านาที เธอก็รู้สึกสบายใจและเบาใจขึ้นเยอะ เขาเหมือนน้ำทิพย์ที่มาชโลมใจเธอ ฟื้นฟูใจที่ห่อเหี่ยวของเธอ ให้กลับมามีพลังอีกครั้ง...นี่สินะ ที่เขาเรียกว่าพลังแห่งรัก!
“รีบไปทำงานดีกว่า เดี๋ยวสาย”
“อ้าวน้องนุ่น...เป็นอะไรรึเปล่า...ทำไมวันนี้หน้าตาดูหมอง ๆ มีอะไรไม่สบายใจบอกพี่ได้นะ”
อนงค์ศรีถึงกับออกปากทักทายเมื่อเห็นเธอเข้ามาในสำนักงาน ด้วยสภาพอิดโรย เหม
