“สารเลว! แพศยา! พี่ไม่รู้เลยว่านกร่านขนาดนี้ ทำแบบนี้กับพี่ได้ยังไง!!”
“พี่ชาติ พี่เข้าใจผิดแล้ว” ปากปฏิเสธ แต่ร่างกายยังนั่งควบขี่อยู่บนตัวของ ผอ.นะ “ฟังนกก่อน”
“เห็นเต็มสองตาขนาดนี้ยังจะพูดอะไรอีก!”
“ไม่นะ!” กมลชนกผละลงจากตัวผอ. รีบติดกระดุมเสื้อแล้ววิ่งมาหาสามี คว้าจับมือเขาไว้แน่น แต่โดนสะบัดด้วยความขยะแขยง
“พี่ไม่คิดเลยว่านกจะทำกับพี่แบบนี้”
“ฮือพี่ชาติ ฟังนกก่อนนะ มันไม่ใช่...”
ผอ.สาธิตที่ตกใจจนตัวแข็งค้างเริ่มได้สติ เก็บอาวุธของตัวเองเข้ากรุแล้วลงจากโต๊ะทำงานของผู้ใต้บังคับบัญชา ลงมายืนตัวแข็งอยู่หน้าโต๊ะ
ตาแก่แอบภาวนาในใจไม่ให้โดนครูชาติชายกระโดดเตะเสยก้านคอก็พอแล้ว
“พี่ชาติ มันไม่ใช่นะ” กมลชนกพยายามอ้อนวอนผัวด้วยความเสียใจและรู้สึกผิด
“เห็นพี่เป็นตัวอะไร พอที!!”
ชาติชายพยายามข่มกลั้นอารมณ์โกรธเอาไว้ เพราะไม่อยากทำร้ายผู้บังคับบัญชา เดินหนีออกจากห้องฝ่ายปกครองโดยไม่
