"...แม่มีชมพู่กับพริกเกลือมาให้จ้ะ" เบญญาถือจานใส่ชมพู่ที่ล้างทำความสะอาดและตัดแต่งอย่างสวยงามพร้อมทั้งถ้วยพริกเกลือเล็กๆ เข้ามาหาลูกสะใภ้ที่เอนกายพิงแผ่นหลังกับโซฟาตัวโตในพื้นที่ห้องรับแขกชั้นล่าง
"มีของกินอีกแล้วเหรอคะ แม่เบญพึ่งทำก๋วยเตี๋ยวให้รักทานเองนะคะ" ถึงจะว่าแบบนั้นแต่คนท้องกลับยิ้มกว้าง
แม่สามีรู้ใจเธอทุกอย่าง ก่อนหน้านี้ก็ได้ทานก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กใส่แค่ถั่วงอกไม่ใส่ผักบุ้งอย่างที่ใจอยากทาน กำลังนึกอยากทานผลไม้ แม่สามีก็ยกเข้ามาให้ทั้งที่เธอยังไม่ได้เอ่ยปากเลยสักคำ
"ตอนแม่ท้องแม่ค่อนข้างหิวบ่อย แม่เลยคิดว่าหนูรักก็อาจจะรู้สึกแบบแม่"
"ขอบคุณค่ะแม่เบญ" เปี่ยมรักจ้องมองชมพู่สีแดงสดตาเป็นประกาย มีพริกเกลือเพิ่มรสชาติ ถูกปาก แม้กระทั่งตัวเล็กในท้องยังเคลื่อนไหวไปมาเสมือนว่าโปรดปรานอาหารที่แม่กำลังทานเช่นกัน
"วันนี้หลานย่าดิ้นบ่อยไหมเอ่ย"
"บ่อยมากเลยค่ะ เหมือนว่าจะดิ้นแข่งกัน"
