"เห้อ...เป็นงั้นไป" เปี่ยมรักบ่นอุบพลางดันตัวลุก ในยามที่หันหลังให้อีกฝ่าย หญิงสาวถึงกลับก้มหน้างุด เม้มปากแน่น รับรู้ว่าพักนี้หัวใจของเธอช่างขยันเต้นแรง
สามีภรรยาคู่ข้าวใหม่ปลามันไม่ทันอาหารมื้อเช้าไปโดยปริยาย วันนี้แม่บ้านรายงานหนุ่มหล่อข้างกายของเธอว่าประมุขใหญ่พร้อมทั้งภรรยามีธุระนอกบ้าน ภพนิพิฐกลับออกไปค้างที่คอนโดมิเนียมส่วนตัวหลังมื้ออาหารในช่วงค่ำ ภูพิงค์เองก็ยังไม่กลับตั้งแต่เมื่อคืน
แซนวิชชิ้นเบ้อเร่อถูกยัดใส่มือเธอหลังจากที่ผู้เป็นสามีแวะร้านกาแฟระหว่างทาง หนุ่มหล่อมีกาแฟร้อนติดมือ ขณะที่ของเธอเป็นชาเขียวร้อนหวานน้อย น่าแปลกที่เขารู้เมนูที่เธอชอบทานทั้งที่ยังไม่เคยเอ่ยถามเลยสักคำ
"ขอบคุณค่ะ แซนวิสของเฮียล่ะคะ"
"แซนวิชในมือเธอก็ชิ้นโตขนาดนั้น เธอกินคนเดียวหมด?" ดวงตากลมโตหลุบมองที่แซนวิชในมือ ตามด้วยการสั่นศีรษะรัวๆ
"ถ้ากินไม่หมดแล้วทำไมต้องหวง"
"เปล่าหวง ใครจะคิดว่าเฮียจ
