“เสียใจด้วยครับ บอสคีย์ไม่คุยโทรศัพท์กับคนแปลกหน้าครับ”
“แล้วถ้าฉันไม่ไปพบเขาตอนเที่ยงนี้ เขาจะทำยังไงกับเรื่องนี้คะ”
“ผมก็ไม่แน่ใจอีกนั่นแหละครับ แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ คุณมาลินณาจะไม่มีโอกาสครั้งที่สองอีกแล้ว เพราะบอสคีย์ไม่เคยให้โอกาสใครหรอกครับ หากคุณมาลินณาตัดสินใจจะเข้าไปพบกับท่าน ก็โทรเข้าเครื่องผมนะครับ แต่ถ้าไม่ คุณมาลินณาก็เตรียมตัวออกไปจากไร่ภายใน 24 ชั่วโมงครับ”
“ภายใน 24 ชั่วโมง!” สองสาวอุทานพร้อมกันด้วยความตกใจ มาลินณาหน้าสลด คอตก ส่ายหน้าระอาใจให้กับความซวยของตัวเอง ส่วนนันทร์เนตรทำได้เพียงแค่ตบบ่าให้กำลังใจเพื่อน เพราะคงช่วยอะไรไม่ได้มากไปกว่านี้แล้ว
“สงสัยต้องเก็บกระเป๋าแล้วว่ะ”
“เฮ่อ...แล้วเอกสารสำคัญต่าง ๆ นานาของฉันล่ะ ไหนจะสมุดจดโน้ตเกี่ยวกับนิยาย ทำไมฉันซวยอย่างนี้ เพราะเจ้าทิงเกอร์ตัวเดียวเลย ซนจนได้เรื่องเลย”
มาลินณาบ่นกะปอดกะแปด ก่อนจะยกสองมือขึ้นพนมกลางหว่างอก
