“เมาแล้วฟูมฟายไหมล่ะ”
“อ้อ... ไม่ค่ะ เมาเฉยๆ นั่งนิ่งๆ ถามไม่ตอบนึกว่าเป็นใบ้”
“อัญ”
“คะ”
“เฮียยันต์เสียใจ แต่ไม่แสดงออกเท่านั้น”
“เจ้ก็หายไปเลยค่ะ เมื่อคืนเจ้บอกให้อัญขึ้นไปนอนก่อน พอตื่นมาก็หาย ไป โทร. ไปหาก็ไม่ติด”
“คงอยากหลบหน้าน่ะ เพราะทำผิด”
“นี่เฮียแดนก็หาว่าเจ้ผิดเหรอ เชอะ! พวกผู้ชายนี่เข้าข้างกันจริงๆ เลย”
“ผิดต่อเฮียยันต์ไง ปิดบังเรื่องสำคัญ”
“ผู้ชายมักจะเข้าข้างผู้ชาย”
“เฮียเข้าใจเฮียยันต์นะ ศัตรูเยอะ แค่ให้อีกฝ่ายรู้ว่ามีลูกมีเมียที่รักก็เสี่ยงมากพอแล้ว” อัญชัญฟังแล้วเงียบไป
“อยากกินไอติม”
“ยายเด็กบ๊องเป็นไบโพล่าหรือไง เมื่อกี้ยังโมโหอยู่เลย นี่มายิ้มแฉ่งประจบ จะกินไอติมของเฮีย ยังกับคนละคน” เขามองร่างที่มาซบอกกว้าง บีบนวดจะกินไอศกรีมไม่กะพริบตา
“กินไอติมจริงๆ ไม่ใช่ไอติมเฮีย” เธอเงยหน้าขึ้นยิ้มขำ แดนตะวันทำหน้าเหลอหลา รู้สึกหน้าแตกนิดๆ “มีเรื่องจะเล่าให้เฮียฟังหลา
