“ซื้อของเสร็จหรือยัง” เขาเอ่ยถาม มองคนที่กอดแขนเขาแน่นอย่างเอ็นดู
“เสร็จแล้วค่ะ” เธอตอบรับ มองสีหน้าเป็นกังวลของเขาอย่างห่วงใย
“เฮียยังคิดเรื่องพี่ลูกพลับอยู่อีกเหรอ”
“คนตายไปแล้วอย่าไปพูดถึงเขาเลย”
“เฮียไม่ผิดนะ โทษว่าเป็นความผิดของตัวเองทำไม” แม้แดนตะวันจะไม่แสดงออก แต่ลึกๆ เธอรู้ดีว่าเขารู้สึกผิดกับผู้หญิงคนนั้น
“เรื่องมันผ่านไปแล้ว” แดนตะวันตัดบท อัญชัญเลยไม่อยากกวนเขาอีก ตอนนั้นเธอยังเด็ก ไม่ค่อยรู้เรื่องราวอะไรของพวกผู้ใหญ่นักหรอก แต่เธอก็สัมผัสได้ว่าลูกพลับนั้นไม่ใช่ผู้หญิงที่ดีนัก
สุริยันต์เคยพูดว่าผู้หญิงมันจะจับ ทำไมต้องไปยอมให้มันจับด้วย ใครจะว่ายังไงก็ช่าง ไม่เห็นต้องสนใจปากชาวบ้าน
รุ่งเช้าของวันใหม่ แดนตะวันพาเด็กสาวไปหาพี่ชายในเมือง ระยะทางจากไร่เข้าเมืองนั้นหลายร้อยกิโลเมตรแม้จะอยู่จังหวัดเดียวกันก็ตามที แต่ก็ไกลกันลิบลับ
อาณาจักรของสุริยันต์นั้นยิ่งใหญ่ เขาทำธุรก
