“เปล่า... ไปค่ะ ไปกินไอติมแท่งกัน” เธอพยักหน้าเนียนจูงมือเขาเข้าบ้าน
“เมื่อคืนยังไม่อิ่มเหรอ เฮียจะกลับแล้ว”
“ไม่อยากให้กลับเลย”
“ถ้าหิวก็ช่วยตัวเองไปก่อนนะ มีมือไม่ใช่เหรอ” เขาพูดขำๆ
“เอ๊ะ! มันคุ้นๆ คุ้นจริงๆ นะเฮีย” แดนตะวันหัวเราะร่วน เธอเลยหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ ทั้งซ้ายขวา
“เฮีย... หอมแก้มอัญด้วย” เธอจิ้มแก้มตัวเอง แดนตะวันหอมแก้มซ้ายขวาตามใจเด็ก เดี๋ยวเด็กงอน
“ตั้งแต่มึงมีเมียเด็ก นี่มึงบ้าบอไปเลยนะไอ้แดน” สุริยันต์เดินออกมาเท้าสะเอวมอง อัญชัญย่นจมูกใส่ก่อนจะโบกไม้โบกมือส่งแดนตะวันขึ้นรถ
ชีวิตการเรียนของอัญชัญเป็นไปได้ด้วยดี ไม่มีปัญหาอะไร เธอเข้าเรียนมหาวิทยาลัยด้วยความดูแลของพิมพ์รดา ใจอยากให้ปิดเทอมเร็วๆ จะได้ไปหาแดนตะวัน แม้เขาจะสั่งห้ามไม่ให้ไปหาเพราะจะมาหาเอง แต่เธอก็อยากไปหา อยากเห็นหน้าเขาทุกวัน
แดนตะวันพาเธอมาฝากให้สุริยันต์ดูแลตั้งแต่อายุสิบแปด พอเธอเรียนจบอนุปริญญาก็กล
