“เหอะ!”
“ทำเสียงแบบนี้อีกแล้ว อัญซื้อห้าบาทจริงๆ แต่ซื้อหลายชุดเท่านั้นเอง”
แดนตะวันมองเมียเด็กนั่งจดเลขยิกๆ เมื่อคนมาซื้อหวยแล้วอมยิ้ม อัญชัญรู้จักหาเงิน แถมยังหาเงินเก่งเสียด้วย
เขาหอมแก้มสาวหนึ่งฟอดก่อนผละจากไป เธอยกมือขึ้นลูบแก้ม หันไปยิ้มหวานให้เขา ส่งสายตาไปบอกว่าคืนนี้เจอกัน เขาหัวเราะเบาๆ กับสายตาซุกซนนั้น ก่อนจะเข้าไร่ไปดูคนงาน
สี่โมงเย็นคือช่วงเวลาลุ้นหวยกันอย่างเมามัน แต่ละคนพอหวยออกก็นั่งตบเข่าฉาดใหญ่ รู้งี้ซื้อตัวนี้ดีกว่า รู้งี้ซื้อตัวนั้นดีกว่า บางคนฝันแล้วเอาไปซื้อหวย พอแก้ฝันออกมาผิดก็บอกว่าจริงๆ มันต้องแก้เป็นเลขนี้สิ โง่จริงเชียว
“เฮียๆๆ” ยายเมียเด็กของเขาเรียกเสียงระรัวเมื่อตามหาเขาจนเจอ
“เป็นอะไร” แดนตะวันที่กำลังสั่งงานลูกน้องอยู่เอ่ยถามเมื่อเห็นสีหน้าแตกตื่นของยายตัวแสบ เขาเลยพยักหน้าให้ลูกน้องออกไปก่อน
“อัญมีเรื่องจะบอก” คนพูดมีท่าทีตื่นเต้นดีใจจนออกนอกหน้า
