หลังจากที่ฟรานและซันพาเด็กๆเข้ามา บรรยากาศบนโต๊ะอาหาร ก็น่าอืดอัดขึ้นมาทันที มาร์คและสายน้ำจึงดูเหตุณการณ์อยู่เงียบๆ และรอจังหวะห้ามทับ
"พี่ฟรานทานได้ไหมคะ " ไอลดาถามพี่ชาย เพราะฟรานอุ้มไลน์ออนอยู่
"ได้สิครับ สบายมาก หรือไอจะป้อนให้พี่ครับ" ฟรานบอกออกไปเสียงออดอ้อน ให้วินเซนต์ได้ยิน เขาน่ะเลี้ยง เจ้าแฝดจนคล่องแล้ว แค่กินไปอุ้มไปมันสบายๆ สำหรับเขาอยู่แล้ว
วินเซนต์มองภาพตรงหน้าอย่างปวดใจ ก่อนจะเอ่ยออกไปเบาๆ
"ผมอิ่มแล้ว..เห็นทีคงจะต้อง ขอตัวก่อนนะครับ"
"อิ่มแล้วหรอครับ? จะรีบไปไหนกันครับคุณวินเซนต์ อยู่คุยกันก่อนสิครับ" ฟรานบอกอย่างรู้ทัน คิดจะหนีงั้นหรอไม่มีทางซะหรอก
วินเซนต์จึงนั่งต่อเพราะไม่ชอบสายตา ที่ฟรานมองมา มันเหมือนท้าทายเขา จนกระทั่งเด็กที่ฟรานอุ้มอยู่ ร้องไห้งอแง เหมือนต้องการจะให้เขาอุ้ม
"แง้ๆ~ แง้~" ไลน์ออนแผดเสียงร้องไห้ แล้วเบี่ยงตัว ออกจากฟรานจะไปหาวินเซน
