ตกเย็น...
"เดี๋ยวๆ ทำไมขนของของฉันออกมาล่ะ?" นายหัวไกรถามขณะที่เขมิกาขนข้าวของที่เขาขนเข้าห้องของเธอเมื่อคืนออกมาวางไว้ที่หน้าห้องจนหมด
"แล้วคุณจะอยู่ทำไมล่ะ พ่อแม่ของเราก็กลับแล้วนี่"
"แล้วเรา...นอนด้วยกันไม่ได้เหรอ"
"ไม่ได้ นอนห้องใครห้องมันสิ จะมานอนด้วยกันทำไม"
"เมื่อคืนฉันหลับสบายมากเลยนะ คงเป็นเพราะมีคนนอนด้วยเลยทำให้หลับสนิทได้"
"แล้วไง?"
"ฉันเป็นพวกที่นอนไม่ค่อยหลับน่ะ ขอนอนด้วยไม่ได้หรอ"
"ไม่ได้ๆ" เธอยังคงปฏิเสธเหมือนเดิม
"ทำไมล่ะ"
"ก็ฉัน...ไม่ชอบเวลามีใครนอนด้วย ฉันชอบนอนคนเดียวมากกว่า"
"...."
"ตะ แต่ว่า ถ้าคุณอยากจะนอนก็ขนของกลับเข้าไปเองนะ แต่นอนพื้นเหมือนเดิมนะ ถ้าไม่อยากนอนพื้นแข็งๆ ก็หาอะไรมาปูเอาเองแก้ปัญหาเอาเอง"
"....." เขายืนยิ้มเมื่อเธอยอมให้เขาเข้าไปนอนในห้องด้วยเหมือนเดิม ทั้งที่ก่อนหน้านี้เขาคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าเธอคงไม่ยอม แต่ก็อยากจะตื๊อเผื่อว่าเธอจะ
