“เขมิกา” นายหัวไกรเอ่ยเรียกภรรยาสาวที่นอนอยู่ที่เตียง แต่ทว่าเธอกลับไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบรับเลย ร่างบางนอนนิ่งคล้ายคนนอนหลับลึกไม่มีการตอบสนองกับเสียงเรียกของเขา จนกระทั่งเขาได้สัมผัสกับตัวของเธอจึงได้รู้สาเหตุ
“เขมิกา!” ตัวของเธอร้อนปานไฟ ใบหน้าแดงก่ำเพราะพิษไข้และที่สำคัญเธอไม่มีสติเลยสักนิด
“ภา ภา ภา!”
“จ้ะนายหัว มะ มีอะไรจ๊ะ” ภารีบวิ่งขึ้นมาเพราะเสียงตะโกนเรียกของเจ้านาย
“ไปเอายาแก้ไข้กับผ้าเช็ดตัวมาให้หน่อย เร็วๆ เลยนะ”
“จ้ะๆ นายหัว”
ระหว่างนั้นเขาก็รีบประคองภรรยาขึ้นมาและจัดการเปลื้องผ้าของเธอออกให้ง่ายแก่การเช็ดตัวระบายความร้อน
ผ่านไปพักใหญ่ๆ
อาการของเขมิกาดีขึ้น ถึงจะยังไม่หายแต่ก็ดีกว่าก่อนหน้านี้เยอะ อุณหภูมิร่างกายของเธอลดลงและดีขึ้น ใบหน้าที่แดงก่ำเพราะพิษไข้ในตอนแรกมันเริ่มจางลงแทบจะเป็นเหมือนปกติแล้ว
“คุณนายตากฝนเหรอจ๊ะนายหัว”
“…..”
“แต่จะว่าไปฝนก็ไม่ตกนี่นา แล้วคุ
