“สวัสดีค่ะน้าอรขา สวัสดีค่ะ...พี่วิต” น้ำเสียงออดอ้อนเอ่ยขึ้นขณะยกมือที่ถือกระเช้าผลไม้คาอยู่ขึ้นมาไหว้อรสาตามมารยาท จังหวะเดียวกันสายตาเรียวเล็กก็เหลือบไปเห็นศัลยแพทย์สาวหน้าสวย ที่นั่งติดอยู่กับธาวิต ทำให้น้ำเสียงและสีหน้าของริสาก็เปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด
“พอดีริสาเพิ่งทราบจากพี่ชัชว่าคุณน้ากลับมาพักฟื้นที่บ้านแล้ว ก็เลยตั้งใจเอาผลไม้นำเข้าจากนิวซีแลนด์มาเยี่ยมค่ะ” พูดจบมือเรียวก็ยื่นกระเช้าผลไม้ให้ พร้อมกับขึงตามองสองสาวรับใช้ที่ยังยืนตัวแข็งทื่ออยู่กับที่ เพราะมัวแต่ตื่นตะลึงกับการมาแบบไม่ได้ตั้งตัวของริสา จึงไม่มีใครเดินมารับกระเช้าผลไม้จากมือเธอ
“เอ้า...มัวแต่ยืนบื้อกันอยู่ได้ ยังไม่มีใครมารับผลไม้เอาไปจัดใส่จานให้คุณน้าอีก มันน่าไล่ออกกันนักเชียว”
เนื่องจากบรรดาคนรับใช้ต่างรู้ฤทธิ์ของญาติผู้น้องของธาวิตคนนี้เป็นอย่างดี ว่าเธอมีนิสัยเกรี้ยวกราดและหึงหวงธาวิตมากแค่ไหน แค่
